Zaburzenia barwnikowe skóry

Ten artykuł od 2012-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zaburzenia barwnikowe skóry – zaburzenia polegające na zmianach w zabarwieniu naskórka, który utrzymuje swą barwę dzięki melaninie.

Rodzaje zaburzeń

Zaburzenia hipopigmentowe powstają wskutek niedoboru melaniny (np. albinizm).

Zaburzenia hiperpigmentowe powstają wskutek nadmiaru melaniny.

W przypadkach, gdy uszkodzone zostają melanocyty na skórze pojawić się mogą obszary hipopigmentacji, czyli odbarwione. Jest to tzw. bielactwo nabyte. Wyróżniamy także hipopigmentację pozapalną, czyli miejscowe odbarwienie skóry, w wyniku uprzedniego jej uszkodzenia.

Badania diagnostyczne

• obejrzenie zmienionej chorobowo skóry
• mikroskopowe badanie fragmentu skóry
• badanie krwi
• przeprowadzenie testów hormonalnych

Leczenie

Leczenie zaburzeń barwnikowych skóry jest zależne od choroby podstawowej. Do najczęstszych metod leczenia zaliczamy:

• repigmentację – przywrócenie prawidłowego pigmentu
• depigmentację – zniszczenie pozostałego pigmentu

Podczas leczenia największe znaczenie ma unikanie opalania i stosowanie kremów z filtrami.