XXIV Batalion Saperów

XXIV Batalion Saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1929

Dowódcy
Pierwszy

por. Adolf Szmidt

Organizacja
Dyslokacja

Przemyśl

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

10 pułk saperów

XXIV Batalion Saperów (XXIV bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Dzieje XXIV batalionu saperów

XXIV batalion saperów powstał w połowie grudnia 1919 w obozie rekrutacyjnym we Włoszech w La Mandria di Chivasso z grupy pionierów, do której należą także kolejarze, telegrafiści i telefoniści; żołnierzy werbowano spośród jeńców Polaków byłej armii austro-węgierskiej. Dowódcami byli Francuzi. Po przejściu elementarnego wyszkolenia w utworzono z grupy batalion, składający się z dwóch kompanii saperskich i jednej kompanii specjalistów (kolejarzy, telegrafistów i telefonistów). Dnia 22 lutego 1919 batalion odjechał do Francji, gdzie został przydzielony do XXVII batalionu saperów francuskich przy 71 Dywizji Piechoty w Belrupt. W maju 1919r., jako oddział inżynieryjny 3 Dywizji Strzelców Polskich armii gen. Hallera, przybył do Polski. Drugim oddziałem, z którego utworzono XXIV batalion saperów był oddział inżynieryjny 6 Dywizji Strzelców Polskich armii gen. Hallera, sformowany z Polaków jeńców z armii niemieckiej przy francuskiej 74 Dywizji Piechoty w Arches. We wrześniu 1919 oba te oddziały zostały połączone i przydzielone do nowo powstałej 12 Dywizji Piechoty, jako XII batalion saperów. W lipcu 1921[1] (22 sierpnia 1921[2]) XII batalion został przemianowany na XXIV batalion saperów. Batalion brał udział w walkach w Małopolsce wschodniej i na Ukrainie. Oprócz prac technicznych batalion bardzo często walczył z bronią w ręku „jak piechota”. Najbardziej odznaczył się pod Rudnicą 30 maja 1920 zdobywając pociąg pancerny i rozbijając całą bolszewicką brygadę[3].

Dowódcy batalionu

  • por. Adolf Szmidt
  • kpt. / mjr Ernest Reinhardt Schuppler (25 XI 1922 - VI 1925 → dca XXII bsap)[4]
  • kpt. Leopold Gabryłowicz (od VI 1925[5])
  • mjr Marian Dionizy Legeżyński (1928)[6]

Przypisy

  1. ” Historia pułków i batalionów saperskich w latach 1918 - 1928 s. 395”
  2. Saperzy II Rzeczypospolitej ..., s. 38. Spis byłych oddziałów ..., s. 107.
  3. ” Historia pułków i batalionów saperskich w latach 1918 - 1928 s. 394 – 396”
  4. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr. 47 z 25 listopada 1922 s. 853
  5. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 64 z 17 czerwca 1925.
  6. Rocznik Oficerski 1928 s. 578

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
  • Roczniki oficerskie 1923, 1924 i 1928.
  • Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281. 
  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • „Przegląd Wojskowo – Techniczny” nr 6 z grudnia 1928r.
  • p
  • d
  • e
Saperzy i pionierzy II RP
Instytucje centralne
Szkolnictwo
Grupy saperów
  • 1
  • 2
  • 3
Brygady saperów
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
Pułki saperów
Bataliony saperów (1921-1929)
Bataliony saperów (1929-1939)
Bataliony saperów (1939)
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • 29
  • 30
  • 38
  • 43
  • 46
  • 47
  • 48
  • 49
  • 50
  • 53
  • 55
  • 56
  • 60
  • 61
  • 65
  • 71
  • 81
  • 90
  • bsap WBPanc-Mot
  • 101
  • 102
Kompanie saperów KOP (1931-1939)
Szwadrony pionierów (1939)
Ośrodki Zapasowe Saperów (1939)
  • p
  • d
  • e
Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej
Rodowód
Naczelne władze wojskowe
Rodzaje sił zbrojnych
Formacje
Bronie
Służby
  • duszpasterska
  • geograficzna
  • intendentury
  • inżynieryjno-saperska
  • kolejowa
  • remontu
  • sprawiedliwości
  • zdrowia
  • weterynarii
  • uzbrojenia
  • lotnictwa
  • żeglugi śródlądowej
  • łączności
  • etapowa
  • jeniecka
  • poborowa
WP w 1939
Inne