Wysoka Kopa
Widok od strony wschodniej z Izerskich Garbów | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Położenie | |||
Pasmo | Sudety, | ||
Wysokość | 1127,6[1] m n.p.m. | ||
Wybitność | 240 m | ||
Położenie na mapie Sudetów | |||
50°51′01″N 15°25′12″E/50,850278 15,420000 | |||
|
Wysoka Kopa (niem. Hinterberg, 1127,6[1] m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w masywie Wysokiego Grzbietu.
Wzniesienie położone jest w Sudetach Zachodnich, w środkowo-wschodniej części Gór Izerskich, w najwyższej centralnej części Wysokiego Grzbietu Gór Izerskich, między wzniesieniem Złote Jamy po południowo-zachodniej stronie a Izerskimi Garbami po wschodniej stronie, około 2,65 km na południowy zachód od Rozdroża Izerskiego.
Najwyższy szczyt Gór Izerskich. Czasami zaliczana jest do masywu Zielonej Kopy.
Łagodna kopuła zbudowana z granitów, gnejsów i łupków, należących do bloku karkonosko-izerskiego, a ściślej do jego północno-zachodniej części – metamorfiku izerskiego.
Bezleśna (w wyniku klęski ekologicznej lat 80. XX w.)[2]. Partie wierzchołka porośnięte łąkami subalpejskimi z interesującymi gatunkami roślin (arcydzięgiel litwor, gęsiówka Hallera, zawilec narcyzowy).
Szczyt bardzo często pokrywają chmury. Na Wysokiej Kopie długo (do początków maja) utrzymuje się pokrywa śnieżna.
Obok szczytu prowadzi czerwony – fragment Głównego Szlaku Sudeckiego ze Świeradowa-Zdroju do Szklarskiej Poręby[3]. Jest to dobry punkt widokowy.
Wysoka Kopa należy do Korony Gór Polski i Korony Sudetów.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 1 Góry Izerskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa – Kraków 1989, ISBN 83-7005-095-6.
- Góry Izerskie, mapa turystyczna, skala 1:50 000, Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2008/2009, wyd. V, ISBN 978-83-60975-68-8.
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- Britannica: place/Wysoka-Kopa