Wysoczyzna Łaska
 | Ten artykuł od 2022-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 | |
| Prowincja | |
|---|---|
| Podprowincja | Niziny Środkowopolskie |
| Makroregion | |
| Mezoregion | Wysoczyzna Łaska |
| Zajmowane jednostki administracyjne | |
Wysoczyzna Łaska – mezoregion fizycznogeograficzny w środkowej Polsce, stanowiący południowo-wschodnią część Niziny Południowowielkopolskiej. Od zachodu graniczy z Kotliną Sieradzką, od południa z Kotliną Szczercowską, od wschodu z Wysoczyzną Bełchatowską i Wzniesieniami Łódzkimi, od północy z Kotliną Kolską i Równiną Łowicko-Błońską.
Wysoczyzna Łaska jest denudacyjną równiną morenową o wysokości do 213 m n.p.m. W krajobrazie występują ciągi wydm śródlądowych oraz pagóry morenowe. Na wschodnim skraju regionu, na pograniczu ze Wzniesieniami Łódzkimi leży stolica województwa – Łódź.
Miasta leżące na Wysoczyźnie Łaskiej: Pabianice, Zduńska Wola, Łask, Aleksandrów Łódzki, Konstantynów Łódzki, Zelów, Poddębice, Ozorków i Szadek. Przez Wysoczyznę Łaską przebiega 
Szlak Okrężny Wokół Łodzi.
