Wolfgang Beinert
Wolfgang Beinert (ur. 6 października 1960 we Frankfurcie n. Menem, Niemcy) – niemiecki grafik, designer i typograf.
W 2002 amerykańskie czasopismo „Graphis” uznało go za jednego najważniejszych współczesnych europejskich projektantów[1]. Jego prace były prezentowane między innymi na Targach Książki we Frankfurcie, w Ginza Graphic Gallery w Tokio, na London Design Festival i na Istanbul Design Week. W 2001 Instytut Goethego przygotował wystawę retrospektywną prac Beinerta, podsumowującą jego dotychczasowe osiągnięcia[2]. W środowisku kreatywnym Beinert działa również jako krytyk branży reklamowej i projektanckiej. Mieszka, pracuje i wykłada w Berlinie.
Życiorys
Urodził się jako najstarszy z trzech braci. Jest wnukiem śpiewaka operowego, Paula Beinerta. Dzieciństwo spędził w Bad Hindelang w Alpach Algawskich. Jako siedmiolatek otrzymał w prezencie od przyjaciela rodziny Beinertów swój pierwszy aparat fotograficzny (aparat skrzynkowy Agfa Box) i to spowodowało, że zainteresował się fotografią. W latach 70. uczęszczał do klasycznego Gimnazjum św. Stefana w Augsburgu. Tam odkrył swoją pasję do projektowania. W końcu lat 70. wygrał konkurs zorganizowany przez firmę fotograficzną Ilford. Było to jego pierwsze poważne osiągnięcie, po którym zapisał się do Wyższej Szkoły Filmowej w Monachium. W 1990 założył agencję reklamową w Augsburgu, w 1992 – studio graficzne. W Monachijskim Towarzystwie Typograficznym poznał typografa Güntera Gerharda Langego, który rozbudził w nim zainteresowanie typografią. W połowie 1994 roku przeprowadził się do Rzymu, a potem do Monachium (1999), gdzie otworzył swoje atelier. W 2001 uruchomił Typolexikon – projekt on-line poświęcony typografii. W 2003 założył w Monachium Typoakademie – szkołę, za pośrednictwem której prowadzi wykłady z typografii i komunikacji wizualnej. W latach 2004–2006 wykładał na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Monachium. W 2007 przeprowadził się do Berlina. W 2010 zainicjował Designcenter Berlin – przedsięwzięcie mające na celu wspieranie przemysłów kreatywnych w Berlinie. W 2013 Designcenter Berlin zmieniło nazwę na „Berliner Gestalten” i funkcjonuje obecnie jako niezależna inicjatywa obywatelska wspierająca społeczne zaangażowanie w życie Berlina.
Wolfgang Beinert jest autorem wielu projektów graficznych i typograficznych, między innymi identyfikacji wizualnej dla Instytutu Goethego oraz prac dla takich przedsiębiorstw i organizacji, jak: Leica, BMW, Chanel, Amnesty International, Klub Rzymski[3]. Specjalizuje się w ekskluzywnych drukach akcydensowych: broszurach, papierach firmowych, folderach, zaproszeniach. Projekty Beinerta wyróżniają się zamiłowaniem do detalu oraz szlachetnych materiałów. Chętnie łączy tradycyjne metody introligatorskie z bardziej współczesnymi rozwiązaniami. Bardzo charakterystyczne są dla niego wydłużone, panoramiczne formaty (ilustracji, papieru).
Wybrane wystawy i nagrody
Wystawy
- ADC Street Gallery (Nowy Jork),
- ATypI (Lipsk),
- Congress Center (Berlin),
- DDD Gallery (Osaka),
- drupa (Düsseldorf),
- Ginza Graphic Gallery (Tokio),
- Instytut Goethego (Monachium),
- Dom Kultur Świata (Berlin),
- Muzeum Historyczne Saary,
- Muzeum Sztuki i Rzemiosła (Hamburg).
Nagrody
- American Institute of Graphic Arts,
- American Center for Design,
- Art Directors Club Deutschland,
- Art Directors Club of New York,
- ILFORD Photo,
- red dot design award best of the best,
- Tokyo Type Directors Club,
- Type Directors Club of New York.[4]
Typolexikon
Od 2001 Beinert publikuje w Internecie Typolexikon – niemieckojęzyczny popularnonaukowy podręcznik zachodnioeuropejskiej typografii. Typolexikon zbiera informacje między innymi na temat historii pisma (paleografii), typografii, znanych typografów, krojów pism i ich klasyfikacji. Poza teoretycznymi podstawami w Typolexikonie opisywane są na bieżąco nowe zjawiska z dziedziny typografii. Artykuły zawierają z reguły rozbudowaną bibliografię, odsyłającą do szerszych opracowań. Różnorodne hasła przedstawiają historyczny rozwój pisma i druku, dlatego Typolexikon służy również badaczom tych dziedzin wiedzy, które łączą się z historią pisma.
Klasyfikacja pism Beinert-Matrix
W 2001 Wolfgang Beinert opracował klasyfikację pism dla DTP – Beinert-Matrix[5]. Klasyfikacja porządkuje cyfrowe kroje pism (fonty), zdigitalizowane kroje pism drukarskich oraz znaki obrazkowe. Ma ona służyć przede wszystkim projektantom graficznym do optymalizacji programów obsługujących fonty. Beinert wyróżnia dziewięć głównych grup, a w ich obrębie – również podgrupy:
- Antykwy
- antykwa renesansowa (francuska)
- antykwa klasycystyczna
- antykwa renesansowa (wenecka)
- antykwa preklasycystyczna
- Egipcjanki
- typu Clarendon
- egipcjanka właściwa
- egipcjanka o nieproporcjonalnie grubych szeryfach w stosunku do grubości linii (ultra slab serif, Italienne)
- pismo maszyn do pisania
- egipcjanka gazetowa
- Groteski
- neogrotesk
- grotesk amerykański
- grotesk humanistyczny
- grotesk geometryczny
- Pisma firmowe (na przykład kroje używane przez daną firmę we własnej identyfikacji wizualnej)
- Pisma ozdobne (tu mieszczą się kroje akcydensowe, hybrydowe oparte na antykwie łacińskiej, ozdobne, niedające się zaklasyfikować żadnej z wcześniejszych grup)
- Pisma ekranowe[6]
- Pisma łamane
- Pisma niełacińskie, np.:
- Znaki obrazkowe, np. dingbaty
Przypisy
- ↑ „Graphis Journal”, październik 2002 r., Graphis, Inc., 307 Fifth Avenue, Nowy Jork.
- ↑ http://www.beinert.net/retrospektive-von-wolfgang-beinert-im-goethe-institut/ [dostęp: 2015-06-11].
- ↑ http://www.beinert.net/auftraggeber/ [dostęp: 2015-06-11].
- ↑ Pełny spis nagród. [dostęp: 2015-06-11].
- ↑ http://www.typolexikon.de/schriftklassifikation-matrix-beinert/ [dostęp: 2015-06-11].
- ↑ Por. https://web.archive.org/web/20150703224250/http://www.typografia.ogme.pl/artykuly/13-typografia-internetowa/5-fonty-dla-webmastera [dostęp: 2015-06-11].
Bibliografia
- E. Ropucho, Bóg tkwi w szczegółach, „2+3D” 2009, nr I (30), on-line [dostęp: 2015-06-11].
Linki zewnętrzne
- Berliner Gestalten. berliner-gestalten.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-13)].
- Strona Wolfganga Beinerta
- Typolexikon