Wiktor Maleszewski
Wiktor Maleszewski w 1935 roku | |||
Data i miejsce urodzenia | 19 września 1883 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | lipiec 1941 | ||
Poseł na Sejm IV kadencji (II RP) | |||
Okres | od 1935 | ||
Prezydent Wilna | |||
Okres | od 1932 | ||
Odznaczenia | |||
|
Wiktor Maleszewski (ur. 19 września 1883 w Michniewie, zm. w lipcu 1941) – polski lekarz i samorządowiec, prezydent Wilna w latach 1932–1939, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 19 września 1883 w folwarku Michniewo, w ówczesnym powiecie kalwaryjskim guberni suwalskiej, w rodzinie Władysława i Heleny z Różańskich. Był starszym bratem Stefana, pułkownika artylerii Wojska Polskiego, i Zofii (ur. 1891), działaczki niepodległościowej, odznaczonej Medalem Niepodległości[1][2][3]. Ukończył szkołę średnią i Uniwersytet w Charkowie, gdzie studiował medycynę. Po studiach służył jako lekarz w garnizonie suwalskim rosyjskiej armii, w czasie I wojny światowej zmobilizowano go do wojska.
31 lipca 1919 roku został komendantem Szpitala Polowego Nr 16. 17 stycznia 1920 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sanitarnego 2 Dywizji Litewsko-Białoruskiej walczącej z bolszewikami. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Grupie Wojska Litwy Środkowej, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 4[4]. W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 93. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy. W 1923 roku był oficerem rezerwowym 3 Batalionu Sanitarnego w Grodnie[5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział mobilizacyjny do Kadry Zapasowej 3 Szpitala Okręgowego w Grodnie[6].
Po włączeniu Wilna w skład Polski został głównym lekarzem wojewódzkiej Kasy Chorych. Zasiadał przez kilka kadencji w Radzie Miasta Wilna, od 1932 do 1939 pełnił urząd prezydenta. W 1935 i 1938 wybrano go posłem na Sejm. Po zajęciu Wileńszczyzny przez wojska radzieckie aresztowany przez NKWD, zginął w czasie ewakuacji więzienia w Starej Wilejce.
Jego synem był trener koszykówki Władysław Maleszewski.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych[7]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-06].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-06].
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 446, 755, tu jako datę urodzenia podano 15 września 1883 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1142, 1213.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 213, 750, tu jako datę urodzenia podano 16 sierpnia 1883 roku.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-04-06].
Bibliografia
- Przemysław Dąbrowski, Wiktor Zenon Maleszewski: ostatni polski prezydent międzywojennego Wilna, Sopot 2022, ISBN 978-83-960990-4-4.
- Mieczysław Jackiewicz, Wileńska encyklopedia: 1939–2005, Warszawa 2007, ISBN 83-89913-95-X.
- Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (pod redakcją Jacka Majchrowskiego), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, Warszawa 1994, s. 357
Linki zewnętrzne
- Parlamentarzyści RP. Wiktor Maleszewski 1883-1941.