Walther von Seydlitz-Kurzbach
 Generał Paulus i generał Walther von Seydlitz (L) na pozycjach pod Stalingradem. | |||
 generał artylerii | |||
| Data i miejsce urodzenia | 22 września 1888 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16 października 1976 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1908–1943 | ||
| Siły zbrojne |
| ||
| Stanowiska | dowódca 12 Dywizji Piechoty i LI Korpusu Armijnego | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa;
| ||
| Odznaczenia | |||
    | |||
| |||
Walther Kurt von Seydlitz-Kurzbach (ur. 22 września 1888 w Hamburgu, zm. 28 kwietnia 1976 w Bremie) – niemiecki generał, uczestnik I i II wojny światowej. Pochodził z arystokratycznej, pruskiej rodziny Seydlitzów. Odznaczony jednym z najwyższych orderów III Rzeszy Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu.
Kariera
We wrześniu 1908 wstępuje jako kanonier do artylerii. w 1910 roku awansuje na Leutnanta. Podczas I wojny światowej służył zarówno na froncie zachodnim, jak i wschodnim. W czasach Republiki Weimarskiej był oficerem zawodowym Reichswehry; w latach 1940-1941 dowodził 12 Dywizją Piechoty Wehrmachtu. Gdy wojska niemieckie znalazły się w kotle diemiańskim, zadaniem Seydlitza było przełamanie sowieckiego kordonu i umożliwienie wyrwania się z okrążenia; dla przeprowadzenia tej operacji został awansowany do stopnia generała artylerii (General der Artillerie) i mianowany dowódcą LI Korpusu.
Korpus wchodził w skład 6 Armii podczas bitwy stalingradzkiej. Kiedy w wyniku ofensywy Armii Czerwonej w sile ponad miliona żołnierzy, 13 500 dział i 894 czołgów[1] (Operacja Uran) wojska niemieckie znalazły się w potrzasku, Seydlitz był jednym z tych generałów, którzy najgłośniej opowiadali się za przerwaniem frontu i wycofaniem się, co było sprzeczne z rozkazami Hitlera. Źle przygotowane uderzenie siłami 94 Dywizji Piechoty nie przyniosło spodziewanego efektu, a jedynie ogromne straty, sięgające 40 procent sił żywych[2].
Po kapitulacji resztek armii w Stalingradzie, Seydlitz został aresztowany przez NKWD i był przesłuchiwany jako podejrzany o dokonywanie zbrodni wojennych[3], po czym niespodziewanie zwolniony i odesłany do obozu jenieckiego.
Tam stanął na czele antynazistowskiej organizacji „Związek Oficerów Niemieckich” (niem. Bund Deutscher Offiziere) i wszedł w skład ścisłego kierownictwa tzw. Komitetu Narodowego Wolne Niemcy (niem. Nationalkomitee Freies Deutschland). Za swą antyhitlerowską działalność był potępiany przez wielu generałów niemieckich; został nawet zaocznie skazany na śmierć. Wobec członków jego rodziny zastosowano zasadę Sippenhaftu i uwięziono.
Władze sowieckie nigdy nie brały poważnie jego pomysłu o stworzeniu z jeńców niemieckich 40-tysięcznego antynazistowskiego korpusu celem przerzucenia na tyły nieprzyjaciela i w ten sposób obalenia reżimu hitlerowskiego. Był on natomiast szeroko wykorzystywany przez propagandę obu stron: Sowieci powoływali się na Seydlitza w nagraniach i ulotkach mających zachęcać niemieckich żołnierzy do poddawania się, Niemcy natomiast naigrywali się z „wojsk Seydlitza” (niem. Seydlitztruppen)[4].
W roku 1949 Seydlitz, który po wojnie nie wykazywał entuzjazmu do współpracy z władzami sowieckimi, poprosił o zwolnienie z niewoli i zezwolenie na osiedlenie się na terenie sowieckiej strefy okupacyjnej. Odmówiono mu, a nadto ponownie oskarżono o zbrodnie przeciwko sowieckim jeńcom wojennym i ludności cywilnej w czasie wojny. W roku 1950 sowiecki sąd skazał go na 25 lat więzienia, jednak już w 1955 roku został zwolniony i odesłany do Niemiec Zachodnich, gdzie w 1956 unieważniono jego wyrok śmierci.
Seydlitz zmarł 28 kwietnia 1976 roku w Bremie. 23 kwietnia 1996 został pośmiertnie ułaskawiony przez władze rosyjskie.
Przypisy
Bibliografia
- Anthony Beevor: Stalingrad, Penguin, London 1972
- William Craig: Enemy at the Gates: The Battle for Stalingrad, E.P.Dutton, New York 1973
- Will Fowler, Mike Rose: Their War: German Combat Photographs fron the Archives of Signals, Columbined Publishing, ISBN 1-58097-040-0.
Linki zewnętrzne
- Walther v. Seydlitz-Kurzbach. se-i-ydlitz.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-03)]., biografia na stronie rodziny Seydlitzów (niem.)
