Władimir Borowikowski

Władimir Borowikowski

Владимир Лукич Боровиковский

Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1757 Myrhorod
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1825 Petersburg
Narodowość	rosyjska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Multimedia w Wikimedia Commons

Władimir Łukicz Borowikowski (ros. Владимир Лукич Боровиковский) (ur. 24 lipca^?/4 sierpnia 1757 w Mirgorodzie, zm. 6 kwietnia^?/18 kwietnia 1825 w Petersburgu) – rosyjski malarz-portrecista, ukraińskiego pochodzenia^[1]. Tworzył i mieszkał głównie w Petersburgu.

Życiorys

Władimir Borowikowski urodził się w rodzinie kozackiej jako jeden z czterech synów. Jego ojciec Łuka Borowik dorabiał jako malarz ikon. Wszyscy synowie służyli w mirgorodzkim regimencie, lecz Władimir po uzyskania stopnia podporucznika wystąpił z wojska i zajął się malowaniem ikon.

Dzięki przypadkowi został artystą malarzem. Podczas podróży po Noworosji caryca Katarzyna zatrzymała się w Krzemieńczuku. Przyjaciel Borowikowskiego, poeta i dramaturg Wasilij Kapnist skłonił go do namalowania dwóch alegorycznych obrazów dla ozdoby carskiego apartamentu, z których jeden przedstawiał cara Piotra I i carycę Katarzynę jako siewców, drugi Katarzynę jako boginię Minerwę. Obrazy spodobały się carycy, która umożliwiła mu wyjazd do Petersburga.

Po przyjeździe do Petersburga Władimir Borowik zmienił nazwisko na Borowikowski.

W ciągu pierwszych dziesięciu lat pobytu w Petersburgu mieszkał w domu poety, architekta, muzyka i teoretyka sztuki Nikołaja Lwowa. Ponieważ ze względu na wiek nie mógł studiować na Akademii Sztuk Pięknych, kształcił się prywatnie u Dymitra Lewickiego i Jana Chrzciciela Lampiego.

W roku 1795 uzyskał stopień akademicki i został uznanym malarzem-portrecistą. W ciągu całego życia stworzył około 500 portretów, z których do naszych czasów przetrwało około 400. Założył własna pracownię, powierzał wykańczanie obrazów swoim asystentom. Stworzył portrety członków rodziny carskiej, dostojników dworskich, generałów oraz artystów i literatów.

Borowikowski nie uczył na Akademii, lecz w jego domu zamieszkiwało wielu studentów tej uczelni, wśród nich Aleksiej Wenecjanow i Iwan Bugajewski-Błagodarny.

Po roku 1819 Borowikowski został członkiem loży wolnomularskiej „Umierający Sfinks”. W tym czasie zajął się malowaniem ikon, m.in. dla ikonostasu cerkwi na Cmentarzu Smoleńskim i dla Soboru Kazańskiego.

Zmarł nagle na zawał serca i został pochowany na Cmentarzu Smoleńskim.

Dzieła

• 
  Katarzyna II w Carskim Siole (1794)
• 
  Portret Dymitra Lewickiego (1796)
• 
  Portret F. Borowskiego (1799)
• 
  Portret cara Pawła I (1800)

• 
  Portret Aleksandra Kurakina (1802)
• 
  Portret arcyksiężny Marii Pawłownej (ok. 1800)
• 
  Portret Gawriiła Dierżawina (1811).
• 
  Portret S. Rajewskiej. (1813)

• 
  Portret A.G. i A.A. Łobanow-Rostowskich (1814).
• 
  Portret serbskiego księcia Karadżordżewicza (1816)
• 
  Portret księcia Grigorija Wołkońskiego
• 
  Portret E. Archarowej (1820)
• 
  Portret Jelizawiety Tiomkiny, 1798

Przypisy

Bibliografia

• Galeria I biografia
• Biografia
• Galeria i biografia. nearyou.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-10-13)].
• Vladimir Lukic Borovikovsky. Zdjęcia i Biografia