Ulica Świętojańska w Gdyni

ulica Świętojańska
Śródmieście, Wzgórze Św. Maksymiliana
Ilustracja
Widok w kierunku Placu Kaszubskiego.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gdynia

Długość

1,8 km

Przebieg
ul. Portowa
światła 0 ul. Jana z Kolna
pl. Kaszubski
100 ul. Wójta Radtkego
światła 186 ul. Starowiejska, ul. J. H. Derdowskiego
313 ul. K. Pułaskiego
światła 455 skwer Kościuszki, ul. 10 Lutego
570 ul. Zygmuntowska
światła 677 ul. Armii Krajowej
767 ul. J. Wybickiego
843 ul. Obrońców Wybrzeża
981 ul. Żwirki i Wigury
1120 ul. J. Kilińskiego
1360 ul. R. Traugutta, ul. Żołnierzy I Armii Wojska Polskiego
światła 1590 al. marsz. J. Piłsudskiego
światła 1760 ul. Partyzantów
światła 1800 al. Zwycięstwa, ul. Władysława IV
Położenie na mapie Gdyni
Mapa konturowa Gdyni, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Świętojańska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „ulica Świętojańska”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „ulica Świętojańska”
54°30′55,0800″N 18°32′26,1600″E/54,515300 18,540600
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Świętojańska – jedna z głównych ulic Śródmieścia Gdyni, uznawana za ulicę reprezentacyjną. Ze względu na dużą liczbę lokali handlowych uznawana była za salon handlowy Gdyni. Po transformacji ustrojowej w 1989 państwowe, uspołecznione placówki szybko zostały wyparte przez prywatne sklepy i butiki, nierzadko z luksusowym asortymentem - głównie odzieżą i obuwiem. Wzdłuż całej arterii swoje siedziby mają liczne banki i kancelarie prawnicze.

Na początku XX wieku ulicę nazywano Drogą na Oksywie, potem ulicą św. Jana, wreszcie ul. Świętojańską.

Była to pierwsza ulica w Gdyni poza ulicami prowadzącymi do morza, która została wybrukowana i urządzona zgodnie z ówczesnym, nowym planem miasta[1]. Intensywna zabudowa ulicy kamienicami nastąpiła po nadaniu Gdyni praw miejskich w 1926 r. W 1930 r. stało przy niej kilkanaście budynków, m.in. kościół, kawiarnia Grand Caffe i restauracja Polonia. W tym czasie zrealizowano budowę kanalizacji i wodociągów, ułożono bruki uliczne, krawężniki i chodniki; wtedy też na parterach znajdujących się tu kamienic pojawiły się pierwsze sklepy. Znajdujące się nad nimi mieszkania zajmowane były przez osoby zamożne[2].

Podczas okupacji Niemcy zmienili nazwę ulicy na Adolf Hitler Straße[3][4], przechodziła przez Sopot, a zaczynała się przy dworcu Gdańsk Główny. Przy ulicy znajdują się kościół parafialny Najświętszej Marii Panny Królowej Polski oraz kolegiata z 1924.

4 lipca 2020 na ulicy, na odcinku od skrzyżowania z 10 Lutego do skrzyżowania z al. Marszałka Piłsudskiego, wprowadzono ruch jednokierunkowy (z wyjątkiem trolejbusów i rowerów)[5].

Przebudowa

Na przełomie XX i XXI wieku wdrożono plan modernizacji ulicy. Przewidywał on kilka etapów w następnych latach. Wiązało się to z wymianą kostki chodnikowej, usunięciem dotychczasowych drzew i posadzeniem w ich miejsce młodszych. Zmodernizowano też latarnie i wymieniono nawierzchnię jezdni.

Ważniejsze obiekty

  • Kamienica Władysława Budyna z 1930, arch. Stanisław Pollack (ul. Świętojańska 9, róg Kazimierza Pułaskiego)
  • Kamienica Józefa Skwiercza z 1935, arch. Jerzy Müller i Stefan Reychman (23)
  • Kamienica Kazimierza Kolińskiego z 1936, arch. Stanisław Ziółkowski (41)
  • Kamienica z projektu Zbigniewa Kupca z 1936 r., z salonem Empiku otwartym w 1994 r.
  • Kamienica Franciszki Glasenappowej z 1938, arch. Tadeusz Jędrzejewski (42, róg Armii Krajowej)
  • Kamienica firmy Paged z 1934, arch. Jan Bochniak (44, róg Armii Krajowej)
  • Kamienica Leona Stankiewicza z 1931, arch. Włodzimierz Prochaska i Tadeusz Jędrzejewski, w 1938 mieściła m.in. Związek Fabrykantów i Przemysłowców (53)[6]
  • Kamienica Krenskich z 1939, arch. Zbigniew Kupiec i Tadeusz Kossak (55, róg Żwirki i Wigury)
  • Kamienica Albina i Marianny Orłowskich z domem towarowym "Bon Marche" z 1936, ob. salon Empik, arch. Zbigniew Kupiec (68, róg Żwirki i Wigury)
  • Kamienica Józefy Wieczorkowskiej z 1931, arch. Jan Goździewski (78a, róg Kilińskiego)
  • Kamienica „Grażyna” z 1928, arch. Stanisław Odyniec-Dobrowolski i Włodzimierz Prochaska (81-85)
  • Kamienica Franciszka Wegnera z 1937, arch. Stanisław Żwirski (89, róg Krasickiego)
  • Kamienica narożna Antoniego Ogończyka-Blocha i Leona Mazalona z 1937, arch. Leon Mazalon i Stefan Koziński (122, róg al. Piłsudskiego)
  • Kamienica modernistyczna z 1931, arch. Bohdan Lachert (139), z muralem na elewacji[7]

Galeria

  • Budynek przy Świętojańskiej 9
    Budynek przy Świętojańskiej 9
  • Na wysokości skrzyżowania z ul. Armii Krajowej
    Na wysokości skrzyżowania z ul. Armii Krajowej
  • Na wysokości skrzyżowania z ul. Żwirki i Wigury
    Na wysokości skrzyżowania z ul. Żwirki i Wigury
  • Na wysokości skrzyżowania z al. Marszałka Piłsudskiego
    Na wysokości skrzyżowania z al. Marszałka Piłsudskiego
  • Na wysokości skrzyżowania z ul. 10 Lutego
    Na wysokości skrzyżowania z ul. 10 Lutego

Przypisy

  1. Gazeta Gdańska 15.05.1927
  2. Wolna niedziela. Królowa gdyńskich ulic
  3. www.gotenhafen.com.pl. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-13)].
  4. i pod tą nazwą stanowiła jedność z al. Zwycięstwa
  5. Świętojańska od soboty jednokierunkowa. To kolejny etap rewolucji w gdyńskim Śródmieściu
  6. Kamienica Leona Stankiewicza, ul. Świętojańska 53
  7. Gdynia. Wielka reklama zasłoniła mural włoskich artystów i modernistyczną kamienicę

Linki zewnętrzne

  • Ilona Godlewska Jadłodajnia Lublinianka, kawiarnia Grand Caffé. Tak wyglądała Świętojańska przed wojną