UY1N

Dioda prostownicza UY1N polskiej produkcji

UY1N, UY1, UY1NS – typ lampy elektronowej, pośrednio żarzona dioda prostownicza z cokołem oktalowym. Wprowadzona w latach II w.ś., była bardzo popularna w Europie latach 40 i 50.

Historia i zastosowanie

Na przełomie lat 30 i 40 firma Philips wprowadziła do produkcji lampy "Miniwatt", charakteryzujące się zmniejszonym zużyciem energii na żarzenie katody. Umożliwiło to wprowadzenie na rynek odbiorników radiowych z "uniwersalnym" zasilaniem sieciowym (zarówno prądem stałym, jak i zmiennym) pobierających w układzie szeregowym prąd żarzenia 0,1A[1]. Wśród lamp prostowniczych przystosowanych do takiego żarzenia znalazła się UY1N.

Po II wojnie światowej masowo produkowano lampy UY1N w Państwowej Wytwórni Lamp Radiowych (PWLR), Zakładach Wytwórczych Lamp Elektrycznych (ZWLE) i Doświadczalnych Zakładach Lamp Elektronowych (DOLAM). Stosowano je w odbiornikach radiowych przeznaczonych do zasilania z sieci energetycznej zarówno prądu przemiennego jak i stałego o napięciu 127 i 220 V. Były one produkowane w dużej liczbie przez Diorę, w układzie elektrycznym praktycznie identycznym z opublikowanym w nocie aplikacyjnej firmy Philips z lat 40[1], aż do połowy lat 60. Należały do nich: kilka wersji odbiornika Pionier, Beskid, Lotos, Sonatina i Promyk.

Podstawowe parametry

Żarzenie: Lampa jest przeznaczona do żarzenia szeregowego. Dopuszczalne napięcie między włóknem żarzenia i katodą wynosi 550 V.

  • napięcie żarzenia 50 V
  • prąd żarzenia 0,1 A
Wartości dopuszczalne
Parametr Wartość
napięcie zmienne 250 V
prąd wyprostowany 140 mA

Lampa UY1NS produkowana przez czechosłowacką Teslę posiadała nieco większe maksymalne napięcie prądu zmiennego (275V).

Odpowiedniki

Identyczne parametry elektryczne mają lampy UY3 (z cokołem bocznostykowym), UY11 (z cokołem metalowym) i UY21 (z cokołem loktalowym).

Przypisy

  1. ↑ a b Philips, Data and Circuits of Receiver and Amplifier Amplifier Valves (1st supplement), Eindhoven, 1949.

Bibliografia

  • J. Trusz i W. Trusz: Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony. Warszawa: WKŁ, 1969.
  • Piotr Mikołajczyk i Bohdan Paszkowski: Electronic Universal Vade-mecum. Warszawa: WNT, 1964.
  • Piotr Mikołajczyk: Vademecum Lamp Elektronowych. Warszawa: PWT, 1957.

Linki zewnętrzne

  • Karta katalogowa: [1]
  • Lampa UY1N na stronie Radiomuseum [2] (niem. • ang.)
  • Przykładowe urządzenia z lampą UY1N. [dostęp 2016-12-17]. (pol.).