U-847

U-847
Klasa	okręt podwodny
Typ	IX D2
Historia
Stocznia	AG Weser, Brema
Położenie stępki	23 listopada 1941
Wodowanie	5 września 1942
Kriegsmarine
Wejście do służby	23 stycznia 1943
Zatopiony	27 sierpnia 1943
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1616 ton 1804 tony
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	19,25 węzła 7 węzłów
Zasięg	13 450 mm/10 węzłów (pow.) 63 Mm/4 węzły (zan.)
Uzbrojenie
24 torpedy, 1 działo 105 mm, 1 działo plot. 37 mm, 1 działko plot 20 mm
Wyrzutnie torpedowe	dziób: 4 x 533 mm rufa: 2 x 533 mm
Załoga	57

U-847 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu IX D2 z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1943 roku. Kolejnymi dowódcami byli: Kptlt. Friedrich Guggenberger, KrvKpt. Wilhelm Rollmann, Kptlt. Jost Metzler, Kptlt. Herbert Kuppisch.

Historia

Wcielony do 4. Flotylli U-Bootów celem szkolenia załogi, od 1 lipca 1943 roku w 12. Flotylli jako jednostka bojowa. 26 stycznia 1943 roku podczas szkolenia doszło do wypadku z bronią maszynową (według różnych źródeł: 1-2 zabitych, 1-2 rannych^[1]^[2]).

U-847 należał do typu okrętów IX D2, określanych jako „krążowniki podwodne”; największych jednostek, które służyły we flocie podwodnej Niemiec. Z reguły na ich dowódców wyznaczano doświadczonych i zasłużonych oficerów, zazwyczaj odznaczonych Krzyżem Rycerskim. Tak było też w przypadku U-847, z uwzględnieniem, że pierwszy dowódca – Guggenberger pełnił swoją funkcję tylko przez kilka dni, drugi – Rollmann został wyznaczony tylko na czas jednodniowego przejścia między bazami, trzeci – Metzler musiał zrezygnować z czynnej służby na morzu z powodów zdrowotnych. Ostatni – Kuppisch, uprzednio skuteczny dowódca U-58 i U-94, powrócił do pływania na okrętach podwodnych po prawie dwuletniej pracy sztabowej^[2].

Okręt wyszedł w rejs z Kilonii 6 lipca 1943 roku jako jednostka wchodząca w skład grupy Monsun – 11 U-Bootów, które zamierzano przerzucić do bazy na Malajach celem podjęcia działań na Oceanie Indyjskim. 17 lipca w Cieśninie Duńskiej (pomiędzy Islandią a Grenlandią) doszło jednak do kolizji z górą lodową i U-847 musiał zawrócić do Bergen (Norwegia). Gdy pod koniec miesiąca był gotowy do wznowienia rejsu, rozkazy uległy zmianie. Okręt miał zacząć pełnić funkcję zaimprowizowanego zbiornikowca dla U-Bootów powracających z patroli u wybrzeży zachodniej Afryki i Ameryki Północnej (po zatonięciu przeznaczonych do tego celu U-117 i U-525)^[3].

Po dotarciu do wyznaczonego akwenu, 16 sierpnia doszło do spotkania z uszkodzonym U-66, zaś 24 sierpnia z U-172. Dowódca U-172, Kptlt. Carl Emmermann, był zaskoczony lekceważącym stosunkiem Kuppischa i jego podwładnych do zagrożenia ze strony samolotów, tłumacząc to jego długą przerwą w służbie na morzu^[4]. Tego samego dnia zdążający na miejsce bunkrowania U-185 został zatopiony przez amerykańskie samoloty.

27 sierpnia U-847 zaopatrzył w paliwo U-230, U-415, U-653, U-634, U-257 i U-508^[5]. Również oficer wachtowy U-230, Ltn. Herbert Werner, opisał później we wspomnieniach ignorowanie zasad bezpieczeństwa przez załogę okrętu^[6].

Niedługo później U-847 przerwał nakazaną ciszę radiową i poinformował dowództwo o ukończeniu tankowania^[7]. Namiar dokonany za pomocą radionamierników HF/DF pozwolił amerykańskim okrętom ustalić pozycję U-Boota. Wynurzony U-847 został zaskoczony 27 sierpnia 1943 roku na Morzu Sargassowym przez samoloty Avenger i Wildcat z lotniskowca eskortowego USS „Card”. Zmuszony przez ostrzał z broni pokładowej do zanurzenia, po czym został zatopiony torpedą Fido zrzuconą z Avengera^[1]^[5]. Zginęła cała 62-osobowa załoga U-Boota.

Przypisy

↑ ^a ^b Uboat 2017 ↓, U-847.
↑ ^a ^b White 2001 ↓, s. 220.
↑ Blair 2007 ↓, s. 426.
↑ Paterson 2005 ↓, s. 106-107.
↑ ^a ^b Blair 2007 ↓, s. 428.
↑ Werner 2002 ↓, s. 154-155.
↑ Werner 2002 ↓, s. 155.

Bibliografia

Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów. T. 2: Ścigani: 1942-1945. Warszawa: Magnum, 2007. ISBN 978-83-89656-28-5.
Lawrence Paterson: Szare wilki Hitlera: U-Booty na Oceanie Indyjskim. Gdańsk: L&L, 2005. ISBN 83-88595-83-0. OCLC 749559713. (pol.).
Herbert Werner: Stalowe trumny. Gdańsk: Finna, 2002. ISBN 83-914587-4-1.
John F. White: „Mleczne krowy”: podwodne zaopatrzeniowce atlantyckich wilczych stad: 1941-1945. Warszawa: Bellona, 2001. ISBN 83-11-09353-9.
U-847. www.uboat.net. [dostęp 2017-02-25]. (ang.).

Okręty podwodne typu IX

Typ IX	U-37 U-38 U-39 U-40 U-41 U-42 U-43 U-44
Typ IX B	U-64 U-65 U-103 U-104 U-105 U-106 U-107 U-108 U-109 U-110 U-111 U-122 U-123 U-124
Typ IX C	U-66 U-67 U-68 U-125 U-126 U-127 U-128 U-129 U-130 U-131 U-153 U-154 U-155 U-156 U-157 U-158 U-159 U-160 U-161 U-162 U-163 U-164 U-165 U-166 U-171 U-172 U-173 U-174 U-175 U-176 U-501 U-502 U-503 U-504 U-505 U-506 U-507 U-508 U-509 U-510 U-511 U-512 U-513 U-514 U-515 U-516 U-517 U-518 U-519 U-520 U-521 U-522 U-523 U-524
Typ IX D1	U-180 U-195
Typ IX C/40	U-167 U-168 U-169 U-170 U-183 U-184 U-185 U-186 U-187 U-188 U-189 U-190 U-191 U-192 U-193 U-194 U-525 U-526 U-527 U-528 U-529 U-530 U-531 U-532 U-533 U-534 U-535 U-536 U-537 U-538 U-539 U-540 U-541 U-542 U-543 U-544 U-545 U-546 U-547 U-548 U-549 U-550 U-801 U-802 U-803 U-804 U-805 U-806 U-841 U-842 U-843 U-844 U-845 U-846 U-853 U-854 U-855 U-856 U-857 U-858 U-865 U-866 U-867 U-868 U-869 U-870 U-877 U-878 U-879 U-880 U-881 U-889 U-1221 U-1222 U-1223 U-1224 U-1225 U-1226 U-1227 U-1228 U-1229 U-1230 U-1231 U-1232 U-1233 U-1234 U-1235
Typ IXD-2	U-177 U-178 U-179 U-181 U-182 U-196 U-197 U-198 U-199 U-200 U-847 U-848 U-849 U-850 U-851 U-852 U-859 U-860 U-861 U-862 U-863 U-864 U-871 U-872 U-873 U-874 U-875 U-876