Traktat o przestrzeni kosmicznej

ang. Outer Space Treaty
fr. Traité de l'espace
ros. Договор о космосе
hiszp. Tratado sobre el espacio ultraterrestre
chiń. 外层空间条约

Układ o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, zwany też Traktatem o przestrzeni kosmicznej
Inne określenia	Traktat o przestrzeni kosmicznej
Przedmiot regulacji	przestrzeń kosmiczna
Podpisanie	27 stycznia 1967 Londyn, Moskwa, Waszyngton
Wejście w życie	10 października 1967
Depozytariusz	rządy Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki
Język oryginału	angielski, francuski, rosyjski, hiszpański, chiński
Teksty w Wikiźródłach
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Układ o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, zwany też Traktatem o przestrzeni kosmicznej, został podpisany 27 stycznia 1967 r. przez przedstawicieli rządów Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckiego w stolicach tych trzech państw, stał się prawomocny 10 października 1967 r. zgodnie z art. 14 z chwilą złożenia dokumentów ratyfikacyjnych przez pięć rządów, w tym przez trzy rządy wyznaczone w Traktacie jako depozytariusze.

Językami autentycznymi są angielski, francuski, hiszpański, rosyjski i chiński, depozytariuszami rządy trzech państw założycielskich.

Zgodnie z wymogami jakie stawia Karta Narodów Zjednoczonych w art. 102 zarejestrowany przez Sekretariat ONZ 30 listopada 1967 r.^[1]

Na mocy Traktatu kraje będące jego sygnatariuszami zobowiązały się - między innymi - nie umieszczać broni nuklearnej bądź innej broni masowego rażenia na orbicie okołoziemskiej, na Księżycu ani gdziekolwiek indziej w przestrzeni kosmicznej. Według Traktatu Księżyc i inne ciała niebieskie mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów pokojowych i jakiekolwiek próby broni, manewry wojskowe, instalacje wojskowe lub fortyfikacje są zabronione.

Potwierdzono zasadę niezawłaszczalności kosmosu oraz zasadę, że eksploracja i wykorzystanie przestrzeni kosmicznej powinny służyć dobru wszystkich państw. Układ nie określił co prawda dokładnej granicy między przestrzeniami powietrzną a kosmiczną, lecz mimo to ustanowił podstawy międzynarodowego prawa kosmicznego^[2].

Stronami Traktatu jest 110 państw^[3].

Przypisy

Zobacz też

• Międzynarodowe prawo kosmiczne

Linki zewnętrzne

• Tekst Traktatu o przestrzeni kosmicznej (arab. • ang. • hiszp. • fr. • ros. • chiń.)
• Tekst polski (Dz.U. z 1968 r. nr 14, poz. 82)
• Oświadczenie Rządowe z dnia 13 marca 1968 r. w sprawie ratyfikacji przez Polskę Układu o zasadach działalności państw w zakresie badań i użytkowania przestrzeni kosmicznej, łącznie z Księżycem i innymi ciałami niebieskimi, sporządzonego w Moskwie, Londynie i Waszyngtonie dnia 27 stycznia 1967 r. (Dz.U. z 1968 r. nr 14, poz. 83)