Szkoła podoficerska
Szkoła podoficerska – szkoła wojskowa kształcąca podoficerów na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozróżnia się podoficerskie szkoły zawodowe (PSZ) i szkoły podoficerów służby zasadniczej. W Wojsku Polskim słuchacze szkół podoficerskich nosili tytuł elewa (fr. élève – uczeń). Od 1 stycznia 2010 otrzymują tytuł kadeta[1][2].
Polskie szkoły podoficerskie
Istniejące
- Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych w Poznaniu,
- Szkoła Podoficerska Żandarmerii Wojskowej w Mińsku Mazowieckim,
- Szkoła Podoficerska Sił Powietrznych w Dęblinie,
- Szkoła Podoficerska SONDA w Zegrzu,
- Szkoła Podoficerska Marynarki Wojennej w Ustce,
- Szkoła Podoficerska Logistyki w Grupie.
Nieistniejące
Przedwojenne
Osobny artykuł: Polskie szkolnictwo wojskowe w latach 1908-1939.
- Szkoła Podoficerska Polskiej Organizacji Wojskowej w Radomiu,
- Szkoła Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej w Warszawie,
- Podoficerska Szkoła Łączności w Krasnymstawie,
Powojenne
- Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych w Toruniu,
- Szkoła Podoficerska Wojsk Lądowych we Wrocławiu,
- Szkoła Podoficerska Sił Powietrznych w Koszalinie,
- Szkoła Podoficerska Służb Medycznych w Łodzi.
Przypisy
- ↑ Art. 1 pkt 56 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2009 r. nr 161, poz. 1278).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 23 lutego 2011 r. w sprawie tytułów wojskowych żołnierzy w czynnej służbie wojskowej (Dz.U. z 2011 r. nr 50, poz. 257).
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Wojskowa, tom III (R – Ż), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1971, wyd. I.
