Sylwester Drączkowski

Sylwester Drączkowski
major major
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1890
Kryłów

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Błękitna Armia
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
III powstanie śląskie,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości

Sylwester Drączkowski (ur. 31 grudnia 1890 w Kryłowie, zm. 9 kwietnia 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 31 grudnia 1890 r. w Kryłowie, pow. hrubieszowskim, w rodzinie Aleksandra i Anny z Wieszczków. Ukończył gimnazjum filologiczne w Lublinie. W 1911 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, należał do „Sokoła” w Chicago.

Z chwilą formowania polskich oddziałów ochotniczych w USA wstąpił do 3 batalionu i wyjechał do Francji. Tam skierowany do 3 pułku strzelców polskich. W 1919 r. walczył na froncie polsko-bolszewickim. W czasie pokoju dowodził 8 kompanią 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych. W latach 1921–1925 był II oficerem sztabu 13 Kresowej Dywizja Piechoty, a w latach 1925–1927 referentem Oddziału II Sztabu Generalnego WP. Od 1927 do 1932 r. ponownie w 45 pp, skąd został przeniesiony do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 3.

Dostał się we wrześniu 1939 r. do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku, zamordowany w Katyniu. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Awanse

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).

Przypisy

  1. M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  2. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

  • Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.

Linki zewnętrzne

  • http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/683