Stanisław Lechner

Stanisław Ferdynand Franciszek Lechner
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1895
Klęczany

Data i miejsce śmierci

marzec 1970
Buenos Aires

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Krzyż Wojskowy Karola

Stanisław Ferdynand Franciszek Lechner (ur. 7 maja 1895 w Klęczanach, zm. w marcu 1970 k. Buenos Aires[1]) – podpułkownik geograf inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 7 maja 1895 w Klęczanach k. Nowego Sącza, w rodzinie Franciszka i Stanisławy z Wiszniewskich. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 12[2].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej w stopniu porucznika[3]. 1 grudnia 1924 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 2. lokatą w korpusie oficerów geografów[4].

Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów[5]. W marcu 1939 służył w Wydziale Triangulacyjnym Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie na stanowisku kierownika referatu obliczeniowego[6].

Od 1920 był mężem Janiny Jarmulskiej (ur. 1899). W 1948 wyjechał z żoną do Argentyny[7].

Ordery i odznaczenia

  • Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
  • Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry)
  • Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry)
  • Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[11]

Przypisy

  1. ↑ Zbigniew Siemaszko Lata zanikającej nadziei (1942-1945), wyd. Norbertinum, Lublin 2006, s. 15
  2. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1088.
  3. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 63.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 738.
  5. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 326.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 495.
  7. ↑ Wynik w bazie Latynoamerykańskiego Ośrodka Studiów Migracyjnych CEMLA
  8. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 3.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1936 roku, s. 27.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1149.

Bibliografia

  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.