Solheim Cup 1996
1996 Solheim Cup był czwartą odsłoną meczów o Puchar Solheima i miał miejsce w dniach od 20 do 22 września 1996 na polu golfowym St. Pierre Hotel & Country Club w Chepstow w Walii. W imprezie tej tradycyjnie walczyły ze sobą dwie drużyny: zawodowych golfistek reprezentujących Europę oraz Stany Zjednoczone. Wynik 17 do 11 na korzyść Amerykanek pozwolił im zatrzymać puchar wywalczony dwa lata wcześniej[1].
Format
Wraz z czwartą edycją Solheim Cup wprowadzono zmiany w formacie rozgrywania tych zawodów. W ich wyniku harmonogram rozgrywek stał się identyczny z formatem stosowanym podczas Ryder Cup[2].
Do zdobycia przez obie drużyny była pula 28 punktów. Przez pierwsze dwa dni golfistki walczyły w czterech turach meczów dwuosobowych drużyn. Na obie poranne sesje składały się cztery mecze foursome (2 × 4 punkty), na popołudniowe zaś cztery mecze fourball (2 × 4 punkty). Ostatniego dnia zaplanowana była sesja 12 meczów singlowych (12 punktów).
Drużyny
![]() | |||
Uczestniczka | Wiek | Miejsce zamieszkania lub pochodzenia | Uwagi |
---|---|---|---|
Mickey Walker | 43 | ![]() | niegrający kapitan |
Helen Alfredsson | 31 | ![]() | dzika karta |
Laura Davies | 32 | ![]() | |
Marie-Laure de Lorenzi | 35 | ![]() | |
Lisa Hackney | 28 | ![]() | debiutantka |
Trish Johnson | 30 | ![]() | |
Kathryn Marshall | 29 | ![]() | dzika karta, debiutantka |
Joanne Morley | 29 | ![]() | debiutantka |
Liselotte Neumann | 30 | ![]() | dzika karta |
Alison Nicholas | 34 | ![]() | |
Catrin Nilsmark | 29 | ![]() | dzika karta |
Dale Reid | 37 | ![]() | dzika karta |
Annika Sörenstam | 25 | ![]() |
![]() | |||
Uczestniczka | Wiek | Miejsce zamieszkania lub pochodzenia | Uwagi |
---|---|---|---|
Judy Rankin | 51 | ![]() | niegrający kapitan |
Pat Bradley | 45 | ![]() | |
Brandie Burton | 24 | ![]() | dzika karta |
Beth Daniel | 39 | ![]() | dzika karta |
Jane Geddes | 36 | ![]() | debiutantka |
Rosie Jones | 36 | ![]() | |
Betsy King | 41 | ![]() | |
Meg Mallon | 33 | ![]() | |
Michelle McGann | 26 | ![]() | debiutantka |
Dottie Pepper | 31 | ![]() | |
Kelly Robbins | 26 | ![]() | |
Patty Sheehan | 39 | ![]() | |
Val Skinner | 36 | ![]() | debiutantka |
Wyniki
Dzień 1.
Pierwsza z piątkowych sesji przyniosła niespodziewane prowadzenie Amerykanek: 3,5 do 0,5. Europejki jednak nie złożyły broni i zaczęły odrabiać straty zmniejszając stratę na koniec dnia do dwóch punktów (5:3).
Wśród Amerykanek pierwszoplanową rolę odegrała Dottie Pepper wygrywając oba swoje mecze. Rano w parze z Brandie Burton pokonała Szwedki Alfredsson i Neumann 2&1. Po południu wraz z Betsy King nie dała szans Neumann i Nilsmark w meczu, w którym Pepper na przestrzeni 6 dołków zrobiła 5 birdie[2].
Laura Davies – największa z europejskich gwiazd i numer 2 listy zarobków LPGA podczas pierwszej sesji grała nierówno i jej para z Alison Nicholas uległa Amerykankom Sheehan i Jones najmniejszym możliwym marginesem 1 dołka. Na szczęście dla drużyny Europy po przerwie obiadowej talent Davies przebudził się i tym razem wraz z Trish Johnson rozgromiły Robbins i Bradley wynikiem 6&5, zaś sama Davies zrobiła 7 birdie na przestrzeni 13 dołków, a na 8. dołku par 4 nieomal trafiła hole in one na albatrosa[2].
Wynik Europejek w popołudniowej sesji byłby jeszcze bardziej przekonujący, jednak amerykańska para Daniel/Mallon uratowała remis dzięki birdie Daniel na ostatnim dołku[3].
Poranne mecze foursome
![]() | Wyniki | ![]() |
---|---|---|
Sörenstam/Nilsmark | remis | Robbins/McGann |
Davies/Nicholas | ![]() | Sheehan/Jones |
Reid/de Lorenzi | ![]() | Daniel/Skinner |
Alfredsson/Neumann | ![]() | Pepper/Burton |
0,5 | Foursome | 3,5 |
0,5 | Łącznie | 3,5 |
Popołudniowe mecze fourball
![]() | Wyniki | ![]() |
---|---|---|
Davies/Johnson | ![]() | Robbins/Bradley |
Sörenstam/Marshall | ![]() | Skinner/Geddes |
Neumann/Nilsmark | ![]() | Pepper/King |
Alfredsson/Nicholas | remis | Mallon/Daniel |
2,5 | Fourball | 1,5 |
3 | Łącznie | 5 |
Dzień 2.
Sobotnie mecze przyniosły kontynuację dobrej gry Europejek. Podczas porannej sesji zrewanżowały się Amerykankom identycznym wynikiem z poprzedniego dnia (3,5 do 0,5), dzięki czemu wyszły na prowadzenie. Przewagę powiększyły wygrywając również sesję fourballs, przez co po dwóch dniach wynik brzmiał 9 do 7 na korzyść Europy[4].
Laura Davies wygrała oba swoje sobotnie mecze. Do południa wraz z Johnson nie dały szans Sheehan i Jones (4&3). Podczas sesji fourballs w parze z debiutantką Hackney rozgromiły Daniel i Skinner 6&5 w meczu, w którym na pierwszej dziewiątce obie Europejki zrobiły po trzy birdie[4].
Mimo że słabe puttowanie Amerykanek było głównym powodem ich słabej gry, to miały one jednak szanse na to żeby zmniejszyć rozmiary porażki, lecz nie potrafiły ich wykorzystać. W porannym meczu Mallon i Geddes prowadziły po 17 dołkach jednym punktem, ale birdie Szwedki Neumann na osiemnastce dało Europejkom remis. Z kolei po południu Mallon tym razem wraz z McGann na cztery dołki do końca prowadziły 3up, jednak Sörenstam i Johnson na każdym z ostatnich czterech dołków zrobiły birdie i ten mecz też zakończył się remisem[4].
Sobotni sukces europejskiej drużyny był rezultatem skutecznej gry nie tylko czołowych zawodniczek, ale też tych mniej znanych golfistek reprezentujących Europę: Hackney, Marschall, Johnson oraz de Lorenzi. Amerykanki w sobotę były w stanie wygrać tylko jeden mecz (Robbins i King w popołudniowej sesji) i wydaje się, że jedynym przykrym momentem dla Europejek było użądlenie ich kapitan w powiekę lewego oka przez osę[4].
Poranne mecze foursome
![]() | Wyniki | ![]() |
---|---|---|
Davies/Johnson | ![]() | Sheehan/Jones |
Sörenstam/Nilsmark | ![]() | Pepper/Burton |
Neumann/Marshall | remis | Mallon/Geddes |
Alfredsson/de Lorenzi | ![]() | Robbins/McGann |
3,5 | Foursome | 0,5 |
6,5 | Łącznie | 5,5 |
Popołudniowe mecze fourball
![]() | Wyniki | ![]() |
---|---|---|
Davies/Hackney | ![]() | Daniel/Skinner |
Sörenstam/Johnson | remis | Mallon/McGann |
de Lorenzi/Morley | ![]() | Robbins/King |
Nilsmark/Neumann | ![]() | Sheehan/Geddes |
2,5 | Fourball | 1,5 |
9 | Łącznie | 7 |
Dzień 3. – mecze singlowe
Singlowe mecze ostatniego dnia znowu okazały się być domeną amerykańskich golfistek. Mimo że po dwóch dniach traciły dwa punkty do Europejek, to stratę tę szybko zniwelowały i wygrały 9 spośród 12 pojedynków; w pozostałych trzech jeden wygrała Annika Sörenstam, a dwa zakończyły się remisem. Golfistki USA wygrały cały turniej 17 do 11 i pierwsze w historii triumfowały jako drużyna przyjezdna[5].
Pomeczowe komentarze jako przyczynę porażki Europejek wskazywały zmęczenie ich kluczowych zawodniczek. Cztery najlepsze europejskie golfistki (Davies, Sörenstam, Neumann i Nilsmark) przez pierwsze dwa dni grały po dwa mecze dziennie i ostatniego dnia wyraźnie opadły z sił – w efekcie z wyjątkiem Sörenstam przegrały one swoje pojedynki. Najbardziej bolesna była porażka Davies, która w niedzielę nie była w stanie zrobić ani jednego birdie i uległa najdalej uderzającej Amerykance Michelle McGann 3&2[2][6].
Z kolei taktyką amerykańskiej kapitan Judy Rankin było rozłożenie sił gwiazd swojej drużyny aby ostatniego dnia mogły skuteczniej walczyć o punkty. W efekcie zarówno Pepper, King, Jones i Daniel wygrały swoje mecze singlowe. Tylko jedna z ich golfistek w niedzielę grała swój piąty mecz – Kelly Robbins, która zremisowała z Alison Nicholas[2][5][6].
![]() | Wyniki | ![]() |
---|---|---|
Sörenstam | ![]() | Bradley |
Marshall | ![]() | Skinner |
Davies | ![]() | McGann |
Neumann | remis | Daniel |
Hackney | ![]() | Burton |
Johnson | ![]() | Pepper |
Nicholas | remis | Robbins |
de Lorenzi | ![]() | King |
Morley | ![]() | Jones |
Reid | ![]() | Geddes |
Nilsmark | ![]() | Sheehan |
Alfredsson | ![]() | Mallon |
2 | Pojedynki | 10 |
11 | Łącznie | 17 |
Przypisy
- ↑ Solheim Cup Results. LPGA Tour. [dostęp 2009-01-29]. (ang.).
- ↑ a b c d e John Garrity. Lone Stars. „Sports Illustrated”, 1996-09-30. [dostęp 2009-01-29]. (ang.).
- ↑ Americans Lead Solheim Cup. „The New York Times”, 1996-09-21. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).
- ↑ a b c d Christopher Clarey. Europeans Survive Americans And Wasp. „The New York Times”, 1996-09-22. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).
- ↑ a b Christopher Clarey. Americans Bring Solheim Cup Back Home. „The New York Times”, 1996-09-23. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).
- ↑ a b Ian Thomsen. U.S. Women Trounce Europeans to Retain Solheim Cup. „International Herald Tribune”, 1996-09-23. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).