Sobór Przemienienia Pańskiego w Wyborgu
 4700271000 | |||||||||||||||||||||
| sobór katedralny | |||||||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||||||
| Państwo |
| ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||||
| Miejscowość | Wyborg | ||||||||||||||||||||
| Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||
| Eparchia | wyborska | ||||||||||||||||||||
| Katedra | od 1892 | ||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | 6/19 sierpnia | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu leningradzkiego  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||||
 60°42′36,5″N 28°44′21,0″E/60,710139 28,739167 | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||
Sobór Przemienienia Pańskiego – prawosławny sobór w Wyborgu, katedra eparchii wyborskiej.
Sobór został wzniesiony w 1787, na mocy zgody carycy Katarzyny II wydanej 18 grudnia roku poprzedniego. Początkowo cerkiew w Wyborgu była jedynie świątynią jednokopułową zdobioną portykiem z kolumnami porządku toskańskiego przed głównym wejściem. Po pięciu latach do budynku została dostawiona dzwonnica. Sobór wzniesiono w stylu klasycystycznym dominującym w ówczesnej architekturze cerkiewnej Petersburga[1].
W latach 1862–1866 pod kierunkiem komisji z inżynierem-porucznikiem Titowem na czele, z udziałem petersburskiego architekta Karpowa sobór został odnowiony i przebudowany. W obiekcie znalazła się nowa dekoracja malarstwa wykonana przez Sawwę Postiemskiego, malarza związanego z Cesarską Akademią Sztuk. W 1889 sobór był odnawiany ponownie, w szczególności powiększono pomieszczenie ołtarzowe[1]. Po remoncie świątynię ponownie poświęcił metropolita petersburski Antoni[2].
W 1892, w związku z erygowaniem eparchii fińskiej i wyborskiej, Świątobliwy Synod Rządzący nadał świątyni rangę soboru katedralnego[1]. Cerkiew była nieprzerwanie czynna[1].
W 2013 została, po remoncie, poświęcona ponownie[2].
