Sándor Tatay
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1910 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 2 grudnia 1991 | ||
| Narodowość | Węgier | ||
| Dziedzina sztuki | literatura | ||
| Epoka | |||
| |||
Sándor Tatay (ur. 6 maja 1910 w Bakonytamási, zm. 2 grudnia 1991 w Budapeszcie) – węgierski pisarz. Był jednym z siedmiorga dzieci ewangelickiego pastora. W latach 1929–1933 uczył się w ewangelickiej uczelni teologicznej w Sopron. Po jej skończeniu studiował prawo na uniwersytecie w Peczu. Wykonywał wiele różnych zawodów. Był robotnikiem, nauczycielem domowym, dziennikarzem, urzędnikiem, handlowcem, księgarzem, kierownikiem schroniska turystycznego. W 1931 zadebiutował powieścią Az eke. Dominującym tematem jego utworów jest życie chłopów. Jest także autorem powieści dla młodzieży, cieszących się na Węgrzech popularnością. Jego powieść Karabiny i gołębie została sfilmowana w 1961[1], a przetłumaczona i wydana w Polsce przez Naszą Księgarnię w 1963[2].
Wyróżnienia i nagrody
- Nagroda im. Attili Józsefa (1957, 1961)
Wybrane utwory
- Az eke (1931)
- Puskák és galambok (1960, pl. Karabiny i gołębie, 1963)
Przypisy
- ↑ Nowy słownik literatury dla dzieci i młodzieży 1979 ↓, s. 527.
- ↑ Tatay Sándor Karabiny i gołębie [online], www.biblionetka.pl [dostęp 2022-07-06] .
Bibliografia
- Nowy słownik literatury dla dzieci i młodzieży. Wyd. I. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1979. ISBN 83-214-0018-3.
