Roman Węgrzyn
 | Ten artykuł od 2017-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 Roman Węgrzyn | |||
| Data i miejsce urodzenia | 27 lipca 1928 | ||
|---|---|---|---|
| Typ głosu | tenor | ||
| Gatunki | opera i operetka | ||
| Zawód | solista operowy i operetkowy | ||
| Aktywność | od 1953 | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Roman Węgrzyn (ur. 27 lipca 1928 we Lwowie) – polski śpiewak operowy i operetkowy, tenor.
Edukacja
W czasie okupacji niemieckiej w 1943 roku rozpoczyna prywatnie naukę śpiewu u profesor Tamary Krówczyńskiej we Lwowie. Po wojnie przybywa w 1945 roku do Wrocławia gdzie kontynuuje w dalszym ciągu naukę w Średniej i Wyższej Szkole Muzycznej. Równocześnie studiuje na Politechnice Wrocławskiej i uzyskuje tytuł magistra inżyniera nauk technicznych. W 1951 roku przybywa do Krakowa, gdzie spotyka tenora Anatola Wrońskiego, ucznia słynnego włoskiego śpiewaka Giuseppe Anzelmiego. Kilkuletnia praca z profesorem owocuje wreszcie wymarzonym włoskim „belcantem”.
Operetka
W latach 1953-1960 jest czołowym amantem w krakowskiej operetce debiutując w partii Księcia Sou Czonga w operetce „Kraina uśmiechu” Franza Lehára. Na scenie stworzył kilka znakomitych kreacji wokalnych:
- Książę Sou Czong w „Krainie uśmiechu”
- Kamil w „Wesołej wdówce”
- Mister X w „Księżniczce cyrkówce”
- Książę Urbino w „Nocy w Wenecji”
- Koltay w „Wiktorii i jej huzarze”
- Schubert w „Domku trzech dziewcząt”
- Eisenstein w „Zemście nietoperza”
- Juan Domingo w „Clivii”
- Edwin w „Księżniczce czardasza”
W tym okresie łącznie śpiewał w ponad 800 spektaklach operetkowych.
Opera
Kraków
Od debiutu w partii Jontka w „Halce” 1960 roku, Roman Węgrzyn zaczyna wycofywać się z operetki w kierunku opery. W 1961 z powodzeniem wykonuje partię Alfreda w „Traviacie”, a od 1962 roku pracuje tylko w operze rezygnując z pracy w operetce. Na krakowskiej scenie operowej, na której pozostał do 1966 roku z ogromnym powodzeniem wykonywał partie:
- Jontka w „Halce”
- Alfreda w „Traviacie”
- Geralda w „Lakmé”
- Rinuccia w „Gianni Schicchi”
- Cavaradossiego w „Tosce”
- Starego Króla w „Hagith”
- Don Jose w „Carmen”
- Hermana w „Damie pikowej”.
Poznań
W 1966 roku został zaangażowany przez Roberta Satanowskiego do Poznania i jako solista pozostał tam przez dwa sezony. W poznańskim okresie, śpiewał między innymi Wagnerowskiego „Tannhäusera”, który stał się jedną z najświetniejszych partii w jego dorobku scenicznym. Na scenie poznańskiej śpiewał Jontka, Siergieja w „Katarzynie Izmajłowej” Szostakowicza, Pinkertona, Cavaradossiego i Hermana w „Damie pikowej” Czajkowskiego. Poznańskie sukcesy w Tannhäuserze doprowadziły do występów w RFN w Bonn, Solingen i Karlsruhe w partii „Tannhäusera”. Tylko w 1968 w RFN Roman Węgrzyn wykonał prawie 40 spektakli „Tannhäusera”.
Warszawa
W 1969 roku rozpoczyna się okres pracy artysty w Teatrze Wielkim w Warszawie. Zadebiutował interpretacją partii „Otella” w operze Verdiego. Za tę rolę zdobył entuzjastyczne recenzje. Swój repertuar rozszerzył o następujące opery:
- „Don Carlos” Giuseppe Verdiego
- „Bal maskowy” Giuseppe Verdiego
- „Diabły z Loudun” Krzysztofa Pendereckiego
- „Edyp” George Enescu
- „Wozzeck” Albana Berga
- „Holender tułacz” Richarda Wagnera
- „Turandot” Giacomo Pucciniego
- „Fidelio” Ludwiga van Beethovena
- „Aida” Giuseppe Verdiego
- „Czarna maska” Krzysztofa Pendereckiego
- „Salome” Richarda Straussa.
W sumie w repertuarze artysty znajdują się 43 partie operowe. W Teatrze Wielkim w Warszawie przez 25 sezonów wykonał ponad 600 przedstawień operowych.
Praca pedagogiczna
Od 1978 roku artysta prowadzi również intensywną działalność pedagogiczną. Ponad 20 lat pracy w Akademii Muzycznej im.Fr. Chopina w Warszawie i ponad 12 lat w szkołach muzycznych II stopnia. Do jego wychowanków należą tenorzy Adam Zdunikowski i Tadeusz Szlenkier, barytony Ryszard Cieśla, Zenon Kowalski i Witold Żołądkiewicz oraz bas Jacek Janiszewski.
Współpraca artystyczna
Współpracował z dyrygentami: Zygmunt Latoszewski, Jerzy Semkow, Jan Krenz, Bogusław Madey, Kazimierz Kord, Antoni Wicherek, i reżyserami: Aleksander Bardini, Kazimierz Dejmek, Maria Fołtyn, Lew Michajłow - główny reżyser Teatru Muzycznego im. Stanisławskiego i Niemirowicza-Danczenki w Moskwie, Laco Adamik i inni.
Ordery i odznaczenia
Roman Węgrzyn otrzymał między innymi następujące ordery i odznaczenia:
- 1979 – Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury
- 1986 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- 2016 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Bibliografia
Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1424
- Roman Węgrzyn w bazie e-teatr.pl
- Gdańsk. Benefis Romana Węgrzyna w Operze Bałtyckiej w bazie e-teatr.pl
- Portret artysty w wortalu teatralnym Dziennik Teatralny
- Wspomnienia artysty - jednego z pierwszych absolwentów Wydziału Mechanicznego Politechniki Wrocławskiej na portalu absolwentów Politechniki Wrocławskiej
- Biografia artysty na portalu operowym maestro.net.pl
- Utwory artysty w kolekcji Narodowego Instytutu Audiowizualnego ninateka.pl
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3995199
