RMS Queen Elizabeth

Zobacz też: Queen Elizabeth.

Ten artykuł od 2017-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

RMS Queen Elizabeth

Queen Elizabeth

Bandera

Wielka Brytania

Port macierzysty

Liverpool

Właściciel

Cunard Line

Historia

Stocznia

John Brown & Company, Clydebank

Data wodowania

27 września 1938

Data oddania do eksploatacji

marzec 1940

Data wycofania ze służby

1969

Dane techniczne

Liczba pasażerów

2283

Długość całkowita (L)

314 m

Szerokość (B)

36 m

Zanurzenie (D)

12 m

Multimedia w Wikimedia Commons

RMS^[a] Queen Elizabeth – brytyjski liniowiec pasażerski Cunarda zbudowany w 1938 roku przez szkocką stocznię John Brown & Company w Clydebank, który obsługiwał linię Southampton – Nowy Jork. Do roku 1996 był największym zbudowanym statkiem pasażerskim na świecie. Ze swym tonażem 83.673 BRT wszedł do historii żeglugi, jako największy kiedykolwiek zbudowany transatlantyk. Stępkę pod kadłub statku położono w grudniu 1936 roku (na tej samej pochylni, na której wcześniej zbudowano kadłub „Queen Mary”). We wrześniu 1938 roku kadłub nr 552 gotów był do wodowania. 27 września 1938 roku odbyła się uroczystość wodowania statku. Swoje imię - „Queen Elizabeth” - nadała mu żona Króla Jerzego VI - Elżbieta (Lady Bowes-Lyon), w towarzystwie obu księżniczek - Elżbiety i Małgorzaty.

W porównaniu do sławnej poprzedniczki „Queen Elizabeth” odznaczała się bardziej dopracowaną architektonicznie sylwetą tylko z dwoma kominami, bez dziobówki na kadłubie i budek (docking wings) na końcach obu skrzydeł mostku.

Podróż dziewicza statku planowana była na marzec 1940 roku. W tym czasie przypadała setna rocznica założenia Cunard Line. Wybuch II wojny światowej we wrześniu 1939 roku sprawił, że statek odbył swój pierwszy rejs w niecodziennych okolicznościach. Prowadzony przez komodora Johna C. Townleya, został na początku marca 1940 roku, niemal wprost ze stoczni, w tajemnicy i bez regularnych prób odbiorczych - wysłany za Atlantyk. Po kilku dniach żeglugi z najwyższą prędkością dotarł do Nowego Jorku, dołączając do stojących tam już burta w burtę „Aquitanii”, „Queen Mary” i „Normandie”.

Podczas II wojny światowej wykorzystywano statek do transportu wojska (amerykańskie i kanadyjskie wojska ekspedycyjne) ze względu na dużą prędkość statek pływał poza konwojami wyłącznie w eskorcie szybkich okrętów liniowych i krążowników. Według niektórych źródeł (np. Morze 1972 nr 5) to właśnie na „Queen Elizabeth” miano przewieźć podczas wojny największą w historii liczbę ludzi - ponad 24 tys. osób. Po wojnie przywrócono go do obsługi ruchu pasażerskiego. Między innymi - nie będąc już „dziewicą” - mogła wreszcie „Królowa Elżbieta” popłynąć w prawdziwy rejs dziewiczy na starym szlaku. Pływała do 1969 r. Po wycofaniu zamierzano początkowo ustawić statek w Ft. Lauderdale na Florydzie, gdzie miał służyć, jako centrum rozrywkowe i hotel. Został ostatecznie sprzedany do Hongkongu i służył jako pływający uniwersytet (pod nazwą „Seawise University”) aż do pożaru 8 stycznia 1972 roku.

Wrak statku został wykorzystany jako kulisy podczas sesji zdjęciowych do filmu o Jamesie Bondzie Człowiek ze złotym pistoletem.