Przemiana izotermiczna

Przemiana izotermiczna, proces izotermiczny – przemiana termodynamiczna zachodząca przy określonej, stałej temperaturze[1]. Krzywa opisująca przemianę izotermiczną nazywana jest izotermą.

Przypadek gazu doskonałego

Żółty obszar odpowiada wykonanej pracy

Równanie izotermy

Dla gazu doskonałego, energia wewnętrzna jest funkcją temperatury. Dlatego w przemianie izotermicznej, ponieważ Δ T = 0 , {\displaystyle \Delta T=0,} zachodzi zależność:

Δ U = n R Δ T = 0 , {\displaystyle \Delta U=nR\Delta T=0,}

co wyrażane jest też prawidłowością:

Δ ( p V ) = 0 {\displaystyle \Delta (pV)=0}

lub

p i V i = p V = p f V f {\displaystyle p_{i}V_{i}=pV=p_{f}V_{f}}

lub

p V = c o n s t , {\displaystyle pV=\mathrm {const} ,}

gdzie:

p i {\displaystyle p_{i}} i V i {\displaystyle V_{i}} – ciśnienie i objętość początkowa,
p f {\displaystyle p_{f}} i V f {\displaystyle V_{f}} – ciśnienie i objętość końcowa,
p {\displaystyle p} i V {\displaystyle V} – zmienne opisujące zachowanie się gazu podczas przemiany izotermicznej. Powyższa zależność między ciśnieniem i objętością dla gazu doskonałego stanowi treść prawa Boyle’a-Mariotte’a.

Izoterma gazu doskonałego jest hiperbolą na wykresie p V {\displaystyle p{-}\!V} (ciśnienie–objętość) ( T = c o n s t a n t ) {\displaystyle (T=\mathrm {constant} )}

p = n R T V . {\displaystyle p={\frac {nRT}{V}}.}

Wykonana praca

Cykl Carnota w układzie temperatura-entropia. Poziome linie to izotermy, pionowe to adiabaty odwracalne

Z pierwszej zasady termodynamiki wynika, że całe ciepło doprowadzone do gazu doskonałego w procesie izotermicznym jest zużywane na wykonanie pracy przeciwko siłom zewnętrznym.

Q = W . {\displaystyle Q=W.}

Załóżmy, że mamy gaz w zbiorniku, zamknięty ruchomym tłokiem o polu powierzchni S . {\displaystyle S.} Dla bardzo małego przesunięcia tłoka d x {\displaystyle \mathrm {d} x} praca d W {\displaystyle \mathrm {d} W} może być zapisana wzorem:

d W = F d x = p S d x = p d V . {\displaystyle \mathrm {d} W=F\,\mathrm {d} x=pS\,\mathrm {d} x=p\,\mathrm {d} V.}

Praca, jaką wykonuje gaz, rozszerzając się od objętości V A {\displaystyle V_{A}} do V B , {\displaystyle V_{B},} wyraża wzór:

W A B = V A V B d W = V A V B p d V {\displaystyle W_{A\to B}=\int \limits _{V_{A}}^{V_{B}}\mathrm {d} W=\int \limits _{V_{A}}^{V_{B}}p\,\mathrm {d} V}

w procesie izotermicznym

W A B = V A V B p d V = V A V B n R T V d V = n R T ln V B V A = n R T ln p A p B . {\displaystyle W_{A\to B}=\int \limits _{V_{A}}^{V_{B}}p\,\mathrm {d} V=\int \limits _{V_{A}}^{V_{B}}{\frac {nRT}{V}}\mathrm {d} V=nRT\ln {\frac {V_{B}}{V_{A}}}=nRT\ln {\frac {p_{A}}{p_{B}}}.}

Proces izotermiczny jest jedną z przemian w cyklu Carnota,

gdzie:

W {\displaystyle W} – praca wykonana przez gaz,
Q {\displaystyle Q} – ciepło doprowadzone,
p {\displaystyle p} – ciśnienie,
V {\displaystyle V} – objętość,
n {\displaystyle n} – liczba moli gazu,
R {\displaystyle R} – uniwersalna stała gazowa.

Zobacz też

  • przemiana adiabatyczna
  • przemiana izentropowa
  • przemiana izobaryczna
  • przemiana izochoryczna
  • przemiana politropowa

Przypisy

  1. izotermiczny proces, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-20] .
Encyklopedia internetowa (przemiana politropowa):
  • Britannica: science/isothermal-change
  • БРЭ: 2002984
  • SNL: isoterm_-_kjemi
  • Catalana: 0189732
  • DSDE: isoterm