Propylotiouracyl

Propylotiouracyl

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia PTU
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C7H10N2OS
Masa molowa	170,23 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	51-52-5
PubChem	657298
DrugBank	DB00550
SMILES CCCC1=CC(=O)NC(=S)N1
InChI InChI=1S/C7H10N2OS/c1-2-3-5-4-6(10)9-7(11)8-5/h4H,2-3H2,1H3,(H2,8,9,10,11) InChIKey KNAHARQHSZJURB-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia 218–212 °C[1][2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-06-24] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła[1] Uwaga Zwroty H H302, H351 Zwroty P P281 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła[1] Szkodliwy (Xn) Zwroty R R22, R40 Zwroty S S36/37 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[3] 0 1 0   Temperatura zapłonu 300 °C[1] Numer RTECS YR1400000 Dawka śmiertelna LD50 1250 mg/kg (szczur, doustnie)[1]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Propylotiouracyl – lek tyreostatyczny (przeciwtarczycowy). Jeden z najczęściej stosowanych leków z tej grupy^[4].

Działanie

Blokuje powstawanie tyroksyny poprzez wewnątrzkomórkowe blokowanie jodowania tyreoglobuliny. Przenika barierę łożyskową.

Zastosowanie

Leczenie nadczynności tarczycy.

Działania niepożądane

• układ pokarmowy – nudności, wymioty
• układ krwiotwórczy – leukopenia, agranulocytoza, plamica małopłytkowa
• inne objawy – łysienie, skórne odczyny alergiczne, bóle mięśni i stawów, gorączka, powiększenie tarczycy

Przeciwwskazania

• schorzenia nerek i wątroby
• nowotwory tarczycy
• schorzenia krwi

Przypisy

Bibliografia

• Jan Kazimierz Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Split Trading, 2005, s. 541. ISBN 83-85632-82-4.