Poziom natężenia dźwięku

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł należy dopracować:
od 2013-01 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ zmienić źródła zależne od opisywanego podmiotu na niezależne lub usunąć źródła użyte do promowania danych podmiotów, produktów lub idei.

Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Poziom natężenia dźwięku – logarytmiczna miara natężenia dźwięku. Ze względu na charakterystykę słuchu człowieka, logarytmiczna miara natężenia dźwięku jest odbierana przez ludzkie ucho jako (w przybliżeniu) liniowa. Wielkość ta wyznaczana jest ze wzoru:

L = 10 log 10 ( I I 0 ) , {\displaystyle L=10\,\log _{10}\left({\frac {I}{I_{0}}}\right),}

gdzie:

L {\displaystyle L} – poziom natężenia dźwięku,
I {\displaystyle I} natężenie dźwięku,
I 0 {\displaystyle I_{0}} – natężenie dźwięku odniesienia, wynosząca 10−12 W/m² (wartość progowa dla normalnie słyszącej osoby, odpowiadającą natężeniu dźwięku o częstotliwości 1000 Hz)[1].

Jednostką otrzymanej wartości jest decybel.

Przykłady

Wartości podane poniżej należy traktować jako orientacyjne i przybliżone. Typowo podaje się je dla odległości 1 metra od źródła dźwięku. Ponadto w przestrzeni otwartej, natężenie dźwięku ze źródła punktowego spada z kwadratem odległości, dlatego podane wartości dotyczą poziomu natężenia w standardowej (niewielkiej) odległości od źródła dźwięku, czyli charakterystycznej dla jego odbioru:

  • 0 dB – wartość progowa dla normalnie słyszącej osoby, odpowiadającą natężeniu dźwięku 10−12 W/m² o częstotliwości 1000 Hz
  • 10 dB – szelest liści przy łagodnym wietrze
  • 20 dB – szept
  • 30 dB – bardzo spokojna ulica bez ruchu
  • 40 dB – szmery w domu
  • 50 dB – szum w biurach
  • 60 dB – odkurzacz
  • 70 dB – wnętrze głośnej restauracji, darcie papieru
  • 80 dB – głośna muzyka w pomieszczeniach, trąbienie
  • 90 dB – ruch uliczny
  • 100 dB – motocykl bez tłumika
  • 110 dB – piła łańcuchowa
  • 120 dB – maksymalny dopuszczalny poziom natężenia dźwięku fajerwerków
  • 130 dB – wirnik helikoptera w odległości 5 metrów, granica powyżej której może dojść do trwałego uszkodzenia słuchu
  • 140 dB – start myśliwca
  • 150 dB – wystrzał z karabinu
  • 160 dB – eksplozja bomby (100 m)
  • 190 dB – start rakiety kosmicznej (100 m)
  • 220 dB – eksplozja bomby atomowej (1000 m)
  • 300–350 dB – (szacowane, 100 m) wybuch wulkanu Krakatau w Indonezji w 1883 r. Prawdopodobnie najgłośniejszy wyemitowany dźwięk na Ziemi, który udało się zarejestrować (huk był słyszalny z odległości 4300 kilometrów, i był w stanie rozerwać błony bębenkowe marynarzy znajdujących się w odległości 64 km od wulkanu[2])

Poziom natężenia dźwięku w motoryzacji

W przemyśle motoryzacyjnym bada się poziom natężenia hałasu wewnątrz kabiny samochodu. Wynik badania podaje się w decybelach. Im niższa wartość, tym wyższy komfort jazdy samochodem. Najczęściej poziom natężenia hałasu określa się przy stałej prędkości 100 km/h i silniku pracującym na najwyższym możliwym biegu[potrzebny przypis].

Przypisy

  1. OpenStax CNX [online], cnx.org [dostęp 2022-12-16] .
  2. Przerażający dźwięk wybuchu wulkanu Krakatau z 1883 roku. To najgłośniejszy dźwięk, jaki kiedykolwiek zarejestrowano. Erupcja wulkanu wyzwoliła energię równoważną 200 megatonom trotylu [online], dobrapogoda24.pl [dostęp 2021-06-11] ..