Powłoka walencyjna

Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Powłoka walencyjna – ostatnia, najdalej odsunięta od jądra powłoka elektronowa atomu. Elektrony na niej są najsłabiej związane z atomem i mogą uczestniczyć w tworzeniu wiązań chemicznych. W przypadku elektronów znajdujących się niżej zazwyczaj nie jest to możliwe, choć są od tego liczne wyjątki.

Pojęcie powłoki walencyjnej powstało w czasach obowiązywania modelu atomu Bohra. Współcześnie wiadomo już, że w wielu przypadkach w wiązaniach chemicznych uczestniczą nie tyle elektrony z powłoki walencyjnej, lecz raczej z tzw. orbitali frontalnych, które nie zawsze opisują elektrony z ostatniej powłoki elektronowej. Szczególnie w przypadku związków koordynacyjnych metali przejściowych i lantanowców często zdarza się, że w tworzeniu wiązań chemicznych uczestniczą też elektrony formalnie leżące na niższych powłokach elektronowych.