Polskie Towarzystwo Emigracyjne
Polskie Towarzystwo Emigracyjne – organizacja społeczna działająca w latach 1908-1939. Zostało utworzone w Galicji. Stawiało sobie za cel opiekę nad polskim wychodźstwem i podtrzymywanie związków emigrantów z krajem. Swoją działalność prowadziło poprzez inicjowanie i wspieranie pomocy socjalnej dla Polaków poza granicami kraju. Wspierało też działalność kulturalno-oświatową środowisk polonijnych.
Naczelnym dyrektorem PTE był Józef Okołowicz[1]. Działalność PTE przerwał wybuch I wojny światowej w 1914[2].
Przypisy
- ↑ Wychodźcy polscy na wyspach Hawajskich. „Nowości Illustrowane”. Nr 17, s. 7-9, 26 kwietnia 1913.
- ↑ Zgon działacza emigracyjnego. „Nowości Illustrowane”. Nr 15, s. 11, 14 kwietnia 1923.
Bibliografia
- Polskie Towarzystwo Emigracyjne, [w:] Popularna Encyklopedia Powszechna, red. J. Pieszczachowicz i in., aut. A. Anczykowa i in., T. 14: Po - Q, Oficyna Wyd. "Fogra", Kraków 1996, s. 120. ISBN 83-85719-24-5.
