Polski Front Narodowy
Ten artykuł dotyczy partii Janusza Bryczkowskiego. Zobacz też: inne partie Narodowy Front Polski. |
Lider | Janusz Bryczkowski |
---|---|
Data założenia | 11 marca 1991 jako Narodowy Front Polski |
Data rozwiązania | 1995 |
Ideologia polityczna | nacjonalizm |
Poglądy gospodarcze | korporacjonizm |
Polski Front Narodowy – polska skrajna, nacjonalistyczna partia polityczna działająca w latach 1991–1995. Liderem partii był Janusz Bryczkowski.
Historia
Partia powstała jako mutacja Narodowego Frontu Polski Wojciecha Podjackiego[1].
Polski Front Narodowy powstał na początku 1994 r. jako Front Narodowej Samoobrony, założony przez grupę działaczy Samoobrony opozycyjnych wobec Andrzeja Leppera, których łączyła działalność w Zjednoczeniu Patriotycznym „Grunwald”. Polskiemu Frontowi Narodowemu podlegała młodzieżowa organizacja Legion Polski, prowadząca działalność o bojówkarskim charakterze[2].
PFN wzbudzał wiele kontrowersji, głównie za sprawą wypowiedzi jej lidera Janusza Bryczkowskiego ("Demokrację należy zastąpić dyktaturą opartą na faszyzmie, bo nikt nic lepszego nie wymyślił", "Jestem narodowym socjalistą i podejmuję walkę z tym systemem żydowskim, o jakiej się nie śniło jeszcze w Tym Kraju"). Na zaproszenie PFN przyjechał do Polski Władimir Żyrinowski.
Polski Front Narodowy wystartował w wyborach parlamentarnych w 1993, zdobywając 565 głosów, co stanowiło 0,01%[3].
Największa afera związana z PFN miała miejsce we wrześniu 1995, kiedy po obozie nad jeziorem Śniardwy trzech działaczy Legionu Młodych pobiło w Legionowie około trzydziestu bezdomnych, z czego dwóch zmarło. W 1998 roku sąd skazał dwóch sprawców na karę 25, a trzeciego na 15 lat pozbawienia wolności[4]. Wydarzenie w Legionowie spowodowały odcięcie od Bryczkowskiego działaczy Legionu Polskiego i w konsekwencji rozwiązanie PFN.
Przypisy
- ↑ JacobJ. Burns JacobJ., O ciężkim LOS-ie polskich faszystów [online], Centrum Informacji Anarchistycznej, 14 lutego 2012 [dostęp 2024-03-30] .
- ↑ Krystyna AnnaK.A. Paszkiewicz Krystyna AnnaK.A. (red.), Polskie partie polityczne: charakterystyki, dokumenty, Wrocław: Hector, 1996, s. 147, ISBN 978-83-904710-2-0 .
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 470
- ↑ Marcin Kornak: Brunatna Księga 1987-2009. Warszawa: Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”, Collegium Civitas, 2009, s. 25-26. ISBN 978-83-928440-0-6.