Polaryzacja typu B

Polaryzacja typu B – soczewkowanie grawitacyjne mikrofalowego promieniowania tła generuje wzór rotacji w obserwowanej polaryzacji. Ten sygnał jest określany jako polaryzacja typu B. Można dzięki niemu zmierzyć rozkład masy w całym Wszechświecie.

W kosmologii opartej na inflacji mody B (zamienna nazwa z polaryzacją typu B) interpretowane są jako źródło szumu dla pomiaru pierwotnych sygnałów fal grawitacyjnych^[1].

Kosmologowie przewidują dwa rodzaje polaryzacji typu B. Pierwszy, który powstał podczas inflacji kosmologicznej tuż po Wielkim Wybuchu oraz drugi, powstały przez soczewkowanie grawitacyjne w późniejszych czasach.

Nad obserwacją pierwszego rodzaju polaryzacji pracował zespół skupiony wokół eksperymentu BICEP2 mimo ogłoszenia odkrycia w 2014 roku, po dalszej analizie porównawczej z danymi z misji Planck okazało się, że za wysoki poziom ufności odpowiedzialny był szum galaktyczny.

Drugi rodzaj polaryzacji typu B został odkryty wcześniej przy użyciu SPT oraz przy pomocy Kosmicznego Obserwatorium Herschela.

Inna interpretacja istnienia polaryzacji typu B związana jest z koncepcją Konforemnej Cyklicznej Kosmologii R. Penrosa. Według jej założeń obserwowane w pustkach pola magnetyczne są argumentem przemawiającym za tym, że ich pochodzenie jest pierwotne -- obecne w okresie samego Wielkiego Wybuchu (w związku z brakiem materii czy ciemnej materii, które by takie pola generowały). Ponieważ pola magnetyczne w teorii Maxwella są niezmiennicze konforemnie więc mogą przetrwać do następnego eonu jako świadectwo, że w obecnej pustce w poprzednim cyklu istniały gromady galaktyk. W tym sensie takie pola magnetyczne mogłyby być źródłem polaryzacji typu B w mikrofalowym promieniowaniu tła^[2].

Przypisy