Pneumatologia

Zobacz hasło pneumatologia w Wikisłowniku

Pneumatologia lub teologia Ducha Świętego (gr. pneuma – duch, logos – słowo, nauka) – dział teologii dogmatycznej, nauka o Duchu Świętym, Jego osobie, naturze i działaniu.

Bada m.in. relacje łączące Ducha Świętego z pozostałymi osobami Trójcy Świętej, problem Jego osobowości i pośrednictwa zbawczego, obecność i działanie Ducha Świętego w świecie, Kościele, kościelnym poznawaniu i przekazywaniu wiary, w otwarciu Kościoła na znaki czasu i działalności misyjnej oraz obecność i działanie w życiu Maryi, wierzących, wyznawców innych religii oraz niewierzących.

Podstawowe źródła pneumatologii stanowią: Pismo Święte, Tradycja, zmysł wiary (sensus fidei) ludu Bożego oraz doświadczenia w życiu jednostek i wspólnot chrześcijańskich.

Inne znaczenia

• nauka o wszystkich duchach i aniołach oraz duszach ludzkich odłączonych od ciała^[1];
• w filozofii, nauka o duszy ludzkiej, zwłaszcza duszy wegetatywnej i zmysłowej (termin używany przed wprowadzeniem nazwy "psychologia");
• we współczesnej psychologii dialogu, wiedza odnosząca się do samej istoty człowieka.

Przypisy

Bibliografia

• Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań: Pallottinum, 1994, ISBN 83-7014-221-4
• Zdzisław Kijas, Traktat o Duchu Świętym i łasce, [w:] Dogmatyka, t. 4, Warszawa: Więź, 2010, ISBN 978-83-603-5696-8
• Antoni Nadbrzeżny, Pneumatologia, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 15, Lublin: Tow. Nauk. KUL, 2011, ISBN 978-83-7306-518-5