Pitos

Grecki pitos z Krety

Pitos (gr. πίθος píthos ‘wielkie naczynie gliniane’, ‘kadź’ l. mn. πίθοι pithoi) – w starożytności wyrób garncarski o kształcie zbliżonym do beczki lub jajowatym, o wysokości dochodzącej niekiedy do 2 metrów.

Służył do przechowywania żywności (wody, oliwy, zbóż, orzechów, itp.)[1]. Umieszczany zwykle na posadzce najniższej kondygnacji budynku, często też w obsypanych ziemią zagłębieniach lub w skalnych pomieszczeniach. Srebrny pitos był stosownym podarunkiem ślubnym[2].

W Grecji użytkowane gospodarczo jeszcze nawet w XIX wieku[potrzebny przypis].


Zobacz multimedia związane z tematem: Pitos

Przypisy

  1. Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966, s. 688.
  2. Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Rzeczpospolita, 2007, s. 489. ISBN 978-83-60688-76-2.
  • p
  • d
  • e
Ceramika starożytnej Grecji
Naczynia na wino
  • Amfora
  • Chous
  • Kantaros
  • Kotyle
  • Kyatos
  • Kyliks
  • Lagynos
  • Lakaina
  • Mastos
  • Ojnochoe
  • Olpe
  • Pelike
  • Psykter
  • Ryton
  • Skyfos
Naczynia na wodę
  • Amfora
  • Hydria
  • Hydriskos
  • Situla
Naczynia do mieszania
  • Dejnos
  • Krater
Do gotowania
Zastawa stołowa
Na wonności, substancje oleiste; weselne
Ceramika rytualna
Przechowywanie i inne
Inne
Techniki
Malarstwo wazowe
Attycka amfora szyjowa
Attycka amfora szyjowa
Kontrola autorytatywna (artefakt archeologiczny):
  • BNCF: 34615
  • PWN: 3957761
  • БРЭ: 3142100
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 68651