Pirożel

Pirożel (PT-1, z ang. pyrotechnic) – bojowy środek zapalający opracowany w USA podczas II wojny światowej, ok. 1943 r. Składa się z mieszaniny sproszkowanego magnezu z asfaltem, z dodatkiem żelu powstałego z benzyny i metakrylanu izobutylu oraz utleniacza i odpadków magnezu z produkcji bomb magnezowych. Stosowany do wypełniania bomb zapalających (w czasie II wojny światowej były to 500-funtowe bomby AN-M76, najcięższe amerykańskie bomby zapalające wykorzystywane przeciwko celom odpornym na standardowe 100-funtowe napalmowe bomby M47; zrzucono ich blisko 80 tys.)[1]. Temperatura płomienia pirożelu wynosi 1200–1600 °C[2].

Przypisy

  1. ↑ Leo P.L.P. Brophy Leo P.L.P., Wyndham D.W.D. Miles Wyndham D.W.D., Rexmond C.R.C. Cochrane Rexmond C.R.C., The Chemical Warfare Service: From Laboratory to Field, Office of the Chief of Military History, Department of the Army, 1959, s. 179–181 [dostęp 2020-02-18] .
  2. ↑ JózefJ. Chęciński JózefJ., Ochrona ludności we współczesnej wojnie, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972, s. 20 [dostęp 2020-02-18] .