Pieter Nason
 Pieter Nason: Autoportret na tle pejzażu Jana van Goyena, Muzeum Narodowe w Warszawie | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1612 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1688 | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| Epoka | barok | ||
| |||
Pieter Nason (ur. 1612 w Amsterdamie, zm. 1688 w Hadze) – holenderski malarz epoki baroku.
Życiorys
Uważany jest za ucznia Jana Antonisz. van Ravesteyna. W 1639 został przyjęty do gildii św. Łukasza w Hadze. W 1656, wraz z 47 innymi malarzami przystąpił do nowo powstałego haskiego bractwa Confrérie Pictura[1]. W 1662 pracował dla namiestnika Fryzji Wilhelma-Fryderyka, w 1667 działał na dworze Wielkiego Elektora Fryderyka Wilhelma I, po czym powrócił do Hagi.
Malował portrety i martwe natury. W zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie znajduje się Autoportret na tle pejzażu Jana van Goyena (1648)[2], Portret kobiety w stroju Minerwy (Krystyny Szwedzkiej jako Bradamante) (1663) oraz Portret Johana Mauritsa (1666). W zbiorach Muzeum Czartoryskich Portret mężczyzny (ok. 1648-1653).
Przypisy
Bibliografia
- Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-221-0686-6.
