Paul Badura-Skoda

Data i miejsce urodzenia

6 października 1927
Wiedeń

Pochodzenie

austriackie

Data i miejsce śmierci

25 września 2019
Wiedeń

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Paul Badura-Skoda (ur. 6 października 1927 w Wiedniu, zm. 25 września 2019 tamże^[1]^[2]) – austriacki pianista.

Życiorys

Po ukończeniu Konserwatorium Wiedeńskiego kontynuował naukę u Edwina Fischera^[3].

Był laureatem III nagrody w Konkursie im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud w 1949^[4]. W tym samym roku, niemal z dnia na dzień, stał się znanym na całym świecie pianistą, dzięki koncertom z orkiestrami pod dyrekcją Wilhelma Furtwänglera i Herberta von Karajana. Współpracował także z takimi dyrygentami jak George Szell, Karl Böhm, Charles Mackerras i Georg Solti. Nagrał ok. 200 płyt długogrających, w tym wykonania wszystkich sonat Wolfganga Amadeusa Mozarta, Franza Schuberta i Ludwiga van Beethovena^[3]. W swojej karierze używał zarówno instrumentów z epoki, jak i współczesnych. Był jednym z pionierów koncepcji wykorzystywania wczesnych fortepianów (wykonawstwo historyczne)^[5].

Uczestniczył w pracach jury wielu konkursów pianistycznych, m.in. Międzynarodowego Konkursu Bachowskiego w Lipsku (2006) i Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1980, 1995 – wiceprzewodniczący jury, 2000) w Warszawie^[6].

We wrześniu 1951 poślubił Evę Halfar, z którą następnie współpracował przy pisaniu książek o interpretacji Mozarta i Bacha, a także wydań źródłowych ich utworów^[7].

Od 1981 aż do przejścia na emeryturę w 1994 był profesorem w Hochschule für Musik und darstellende Kunst^[8].

Wyróżnienia

Doktoraty honoris causa^[9]:

Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Mannheim (2006)
Pontificia Universidad Católica del Perú (2010)
Akademia Muzyczna im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie (2013)^[a].

Odznaczenia

Krzyż Honorowy I Klasy za Naukę i Sztukę (Austria, 1975)^[10]
Kawaler Legii Honorowej (Francja, 1993)^[11]
Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja, 1997)^[11]^[12]
Wielka Srebrna Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii (Austria, 2006)^[10]

Uwagi

↑ Laudację wygłosił jego były student, prof. Andrzej Pikul^[3].

Przypisy

↑ Tod mit 91 Jahren: Österreichischer Pianist Paul Badura-Skoda gestorben, „Die Zeit”, Hamburg, 26 września 2019, ISSN 0044-2070 [dostęp 2019-09-26] (niem.).
↑ Wiener Pianist Paul Badura-Skoda gestorben [online], swr.online [dostęp 2019-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-26] (niem.).
↑ ^a ^b ^c Paul Badura-Skoda doktorem honoris causa Akademii Muzycznej w Krakowie [online], Polskie Centrum Informacji Muzycznej [dostęp 2019-09-26] .
↑ Prizewinners (ang.) long-thibaud-crespin.org [dostęp 2020-02-07]
↑ Paul Badura-Skoda. Luminarz światowej pianistyki. polskieradio.pl. [dostęp 2024-03-14].
↑ Stanisław Dybowski, Laureaci konkursów chopinowskich w Warszawie, Warszawa 2005, s. 332, 402, 424.
↑ Paul Badura-Skoda (Piano) [online], Bach Cantatas [dostęp 2019-09-26] (ang.).
↑ Nachruf auf Paul Badura-Skoda [online], mdw.ac.at [dostęp 2024-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2024-02-12] (niem.).
↑ Paul Badura-Skoda - Biographie [online], www.badura-skoda.cc [dostęp 2019-09-26] (ang.).
↑ ^a ^b Anfragebeantwortung. parlament.gv.at. [dostęp 2020-01-28]. (niem.).
↑ ^a ^b Pionier des originalen Klanges: Der Pianist Paul Badura-Skoda ist gestorben. Neue Zürcher Zeitung, 2019-09-26. [dostęp 2020-01-29]. (niem.).
↑ Archives des nominations et promotions dans l'ordre des Arts et des Lettres, s. 78 (fr.)