Park Szelągowski

Park Szelągowski
Ilustracja
Park Szelągowski – ruiny schodów
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Poznań

Dzielnica

Osiedle Stare Winogrady

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Park Szelągowski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Szelągowski”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Park Szelągowski”
Ziemia52°25′32,7″N 16°57′03,2″E/52,425750 16,950889
Multimedia w Wikimedia Commons
Park Szelągowski – źródełko

Park Szelągowski – zabytkowy park, położony w Poznaniu, na Szelągu, na skarpie doliny Warty, na północ od centrum miasta. Park ten sąsiaduje z terenami zielonymi Cytadeli. Stanowi fragment północnego klina zieleni.

Geneza i historia

Nazwa pochodzi od kupieckiej rodziny Szylingów, z których najbardziej znanym był Mikołaj Szyling, burmistrz Poznania, złotnik, humanista, przyjaciel Krzysztofa Hegendorfera i właściciel kamienicy przy Starym Rynku 54. Był on założycielem fabryki prochu na terenach obecnego Szeląga. W 1557 Zygmunt August wyraził zgodę na powiększenie fabryki, poprzez dokup gruntów. Z czasem fabryka zakończyła działalność, a zdziczałe tereny stały się popularnym celem wycieczek mieszkańców Poznania (od początków XIX wieku).

W 1922 restaurację i tutejszy ogród zakupiło Bractwo Kurkowe Strzeleckie, a ogród zaczęto nazywać Strzeleckim (nazwa ta używana była jeszcze w latach 50. XX w.). Mieściła się tutaj m.in. największa w Polsce kryta strzelnica (37 stanowisk) i tarasy restauracyjne na łącznie pięć tysięcy gości[1]. Po wojnie teren podupadł, mimo że w 1957 były projekty urządzenia tutaj obiektów sportowych, a 23 czerwca 1945 urządzono pierwsze po wojnie Wianki (Noc Świętojańską) pod patronatem generała Karola Świerczewskiego. Tego dnia odwołano nawet godzinę milicyjną. 5 września 1945 uruchomiono z tutejszej przystani regularne kursy statkiem do Gorzowa Wielkopolskiego (przez Oborniki, Obrzycko, Wronki, Sieraków, Międzychód i Skwierzynę). Jednostka odpływała w dni nieparzyste o 8.00, a pasażerowie mogli zabierać dowolną ilość bagaży (oferowano nawet przeprowadzki)[2]. W 2009 ogród uporządkowano. Planowane jest urządzenie terenów rekreacyjnych i promenady nad Wartą. Pozostałością dawnych czasów są ruiny monumentalnych schodów, prowadzących w dolinę rzeki. Na terenie parku znajduje się Dom Weterana – dobry przykład późnego modernizmu.

Przyroda

Park posiada duże walory przyrodnicze. Rośnie tu kilka bardzo okazałych topól czarnych (obwody sięgają 6 metrów). Istnieje także platan klonolistny i aleja kasztanowców. W centrum założenia wycieka niewielkie, ujęte w krąg, źródełko wody żelazistej. Woda ta zabarwia podłoże na silny, rdzawy kolor. Występują także: derkacz (zalatujący zza Warty), słowik szary i rdzawy. Pojawiają się też bobry.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ ZbigniewZ. Kopeć ZbigniewZ., Poznań między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939, Łódź: Księży Młyn, 2013, s. 93, ISBN 978-83-7729-030-9, OCLC 891282668 .
  2. ↑ TadeuszT. Świtała TadeuszT., Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1986, s. 216,278, ISBN 83-210-0607-8, OCLC 830203088 .

Bibliografia

  • p
  • d
  • e
Parki i ogrody w Poznaniu
Parki w centrum
Parki poza centrum
Skwery
Ogrody botaniczne, arboreta i inne
Ogrody zoologiczne
Rezerwaty i laski miejskie
Aleje
Użytki ekologiczne
istniejące
zlikwidowane
  • „Dworski Rów”
  • „Kopanina I”
  • „Kopanina II”
  • „Krzyżanka”
  • „Nad Jeziorem”
  • „Olszak I”
  • „Olszak II”
  • „Psarskie”
  • „Różany Młyn”
  • „Strumień Junikowski”
Inne

Poznański park

  • Wikiprojekt:Poznań