Paradoks zbioru wszystkich zbiorów

Paradoks zbioru wszystkich zbiorów – paradoks tzw. „naiwnej” teorii mnogości odkryty w 1899 przez Cantora. Przykład antynomii logicznej (syntaktycznej), tzn. antynomii wynikającej z nie dość precyzyjnego używania pojęć teorii.

Paradoks jest efektem następującego rozumowania:

Przypuśćmy, że Z {\displaystyle \mathbf {Z} } jest zbiorem wszystkich zbiorów i niech P ( Z ) {\displaystyle \mathrm {P} (\mathbf {Z} )} oznacza zbiór potęgowy zbioru Z . {\displaystyle \mathbf {Z} .}
  • Z jednej strony, zbiór Z {\displaystyle \mathbf {Z} } jako zbiór wszystkich zbiorów zawiera w sobie także P ( Z ) , {\displaystyle \mathrm {P} (\mathbf {Z} ),} tzn. P ( Z ) Z . {\displaystyle \mathrm {P} (\mathbf {Z} )\subset \mathbf {Z} .}
    Stąd moc zbioru P ( Z ) {\displaystyle \mathrm {P} (\mathbf {Z} )} jest nie większa od mocy zbioru Z : | P ( Z ) | | Z | . {\displaystyle \mathbf {Z} :|\mathrm {P} (\mathbf {Z} )|\leqslant |\mathbf {Z} |.}
  • Z drugiej strony, na mocy twierdzenia Cantora zbiór P ( Z ) {\displaystyle \mathrm {P} (\mathbf {Z} )} ma moc istotnie większą od mocy zbioru Z : | P ( Z ) | > | Z | . {\displaystyle \mathbf {Z} :|\mathrm {P} (\mathbf {Z} )|>|\mathbf {Z} |.}

Źródłem tego paradoksu była praktyka naiwnej teorii mnogości polegająca na definiowaniu zbiorów z użyciem formuł logicznych bez zatroszczenia się o istnienie „dziedziny” tej formuły, czyli zbioru, z którego wybieramy elementy spełniające tę formułę. Np. definicja Z={X:1=1} pozornie określa zbiór wszystkiego, w rzeczywistości określa ona klasę właściwą, a nie zbiór.

Podobnie intuicyjna i prawdziwa dla wszystkich zbiorów formuła x x {\displaystyle x\notin x} (wynikająca zresztą z aksjomatu regularności) pozwala w naiwnej teorii mnogości zdefiniować zbiór { x : x x } . {\displaystyle \{x\colon x\notin x\}.} Jednak stwierdzenie, czy jakiś obiekt należy do tego zbioru, prowadzi wprost do paradoksu Russella.

O ile w naiwnej teorii mnogości powyższe rozumowanie prowadzi do niewytłumaczalnej sprzeczności (stąd określenie paradoks), o tyle w aksjomatycznej teorii mnogości jest ścisłym dowodem na nieistnienie zbioru wszystkich zbiorów.

Zobacz też

  • paradoks
  • paradoks Russella

Bibliografia

  • Kazimierz Kuratowski: Wstęp do teorii mnogości i topologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 67–68, seria: Biblioteka Matematyczna.
  • Witold Marciszewski: Logika formalna. Zarys encyklopedyczny. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 175. ISBN 83-01-04998-7.
Encyklopedie internetowe (paradoks):