Pałac Tyzenhausa w Grodnie

Pałac Tyzenhausa w Grodnie
Ilustracja
Pałac Tyzenhausa na pocztówce z 1915 roku
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Miejscowość

Grodno

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok

Architekt

prawdopodobnie Józef Sacco

Inwestor

Antoni Tyzenhauz

Kondygnacje

2

Zniszczono

1915

Pierwszy właściciel

Antoni Tyzenhaus

Położenie na mapie Grodna
Mapa konturowa Grodna, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Tyzenhausa”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko lewej krawiędzi znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Tyzenhausa”
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, po lewej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Tyzenhausa”
Ziemia53°41′05″N 23°50′04″E/53,684722 23,834444
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac Antoniego Tyzenhausa w Grodnie – nieistniejący pałac na Horodnicy w Grodnie wzniesiony dla Antoniego Tyzenhausa w XVIII wieku, spalony w 1915 roku.

Pałac został najprawdopodobniej zaprojektowany przez Józefa Sacco, z którym współdziałali: architekt Józef Mezer i malarze oraz dekoratorzy: Piotr Gierzydowicz, Karol (Łukasz) Hübel, Antoni Gruszecki i Louis Folville.

Pałac składał się z centralnej, dwukondygnacyjnej części oraz dwóch parterowych skrzydeł. Parterowe części pałacu były nakryte wysokim, gładkim trójspadowym dachem. Główny korpus pałacu miał układ dwutraktowy. Trakt frontowy mieścił na osi niewielki owalny westybul z jednobiegowymi schodami prowadzącymi na piętro. Od strony parku, w środkowej części pałacu istniały dwa salony i pokój jadalny oraz wielka sala balowa o funkcjonalności również koncertowej i teatralnej. Antoni Tyzenhaus utrzymywał w Horodnicy ponadtrzydziestoosobową kapelę, teatr oraz balet pod kierownictwem mistrzów tańca.

Oba skrzydła miały również układ dwutraktowy, z korytarzami pośrodku. Pokoje tu były przeznaczone dla gości, administracji, służby i na biura.

Po III rozbiorze Polski pałac został przeznaczony na siedzibę gubernatora. Bez wielkich zmian przetrwał w takim stanie do 1915 roku, gdy – w wyniku niemieckiego bombardowania – spłonął i nie został odbudowany po I wojnie światowej.

Obie wojny przetrwał park założony za pałacem, na zboczu schodzącym do rzeczki Horodniczanki, po 1920 roku przekształcony w ogród miejski.

Pałac na Horodnicy został opisany w 3. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego.

Bibliografia

  • Horodnica, [w:] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 3: Województwo trockie, Księstwo Żmudzkie, Inflanty Polskie, Księstwo Kurlandzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1992, s. 46–47, ISBN 83-04-03947-8, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
  • p
  • d
  • e
Dwory, pałace i zamki na Białorusi
Obwód brzeski
Dwory
Pałace
Zamki
Obwód grodzieński
Dwory
Pałace
Zamki
Obwód homelski
Dwory
Pałace
Zamki
Obwód miński
Dwory
  • Annopol ∅
  • Błoń
  • Domatkanowice
  • Dzierżynowo
  • Hołynka ∅
  • Hrozówek
  • Iwieniec
  • Janowicze
  • Kobylnik (Narocz) ∅
  • Komarowo
  • Kraśniany ∅
  • Lubań
  • Nowe Pole
  • Nowy Dwór
  • Stajki ∅
  • Starzynki
  • Strzałkowo
  • Szemetowszczyzna
  • Ubiel
  • Wiszniew
  • Wołma
Pałace
Zamki
miasto Mińsk
Dwory
Pałace
Zamki
Obwód mohylewski
Dwory
Pałace
Zamki
  • Bychów
  • Hłusk ∅
  • Krzyczew
  • Świsłocz ∅
Obwód witebski
Dwory
Pałace
Zamki