Pędnik cykloidalny

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pędnik cykloidalny – pędnik okrętowy z pionową lub nieznacznie odchyloną od pionu osią ruchu. Jego zasada działania jest zbliżona do działania koła łopatkowego: łopatki pędnika są obrotowe i sterowane są za pomocą mimośrodu, ale w odróżnieniu od koła łopatkowego są stale zanurzone w wodzie, a sam pędnik cykloidalny służy jako ster.

Pierwsze pędniki cykloidalne typu Kirstena-Boeninga powstały w 1925 roku, jednak większą popularność, ze względu na większą sprawność, zdobyły pędniki typu Voitha-Schneidera z 1930 roku i z niewielkimi zmianami konstrukcyjnymi stosowane są także współcześnie pod nazwą VSP (Voith Schneider propeller).

Pędniki cykloidalne znajdują zastosowanie na statkach rzecznych, holownikach portowych i innych jednostkach pływających, od których wymaga się dużej zdolności manewrowej, np. żurawie pływające.

Niski poziom hałasu jest przyczyną stosowania pędnika w trałowcach minowych.