Oman łąkowy

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

Pentanema / oman

Gatunek

oman łąkowy

Nazwa systematyczna

Inula britannica (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.
Taxon 67: 159 (2018)^[3]

Synonimy

Aster britannicus (L.) All.
Aster orientalis S.G.Gmel.
Aster undulatus Moench
Conyza britannica (L.) Moris ex Rupr.
Helenium britannica (L.) Kuntze
Helenium macrolepis Kuntze
Helenium microcephalum Kuntze
Helenium repandum Kuntze
Inula britannica L.
Inula chinensis Kom.
Inula comosa Lam
Inula dichotoma Zuccagni
Inula encelioides Hornem. ex Ledeb.
Inula hirta Pollich
Inula hispanica Pau
Inula micranthos DC.
Inula microcephala Borbás
Inula oetteliana Rchb.
Inula orientalis d'Urv. ex Boiss.
Inula serrata Gilib.
Inula squarrosa Krock.
Inula tymensis Kudô
Inula vaillantii Schur ex Nyman^[3]

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Oman łąkowy, oman brytyjski (Pentanema britannica) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny astrowatych. Tradycyjnie włączany do rodzaju oman Inula, jednak w 2018 zawężono ujęcie tego rodzaju i gatunek trafił do rodzaju Pentanema^[4]^[3]. Rośnie dziko w Europie i Azji (bez południowej części tego kontynentu)^[3]. Jest pospolity na terenie całej Polski.

Morfologia

Łodyga: Wzniesiona, rozgałęziająca się, gęsto, wełnisto owłosiona. Osiąga wysokość 20–60 cm.

Liście: Lancetowate, na spodniej stronie filcowato owłosione. Dolne o nasadzie stopniowo zwężającej się w ogonek, górne siedzące i sercowatą nasadą obejmujące łodygę.

Kwiaty: Zebrane w duże, żółte koszyczki o średnicy 2–5,5 cm. Koszyczki z półkulistą okrywą o wysokości 7–9 mm zgrupowane są po 1–4. Zielone listki okrywy mają odgięte szczyty. W koszyczku brzeżne kwiaty języczkowe są ok. dwa razy dłuższe od wewnętrznych rurkowatych.

Owoc: Owłosione niełupki.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Siedlisko: łąki, wilgotne rowy, zarośla, brzegi wód. Kwitnie od czerwca do września. Gatunek charakterystyczny dla O/All. Agropyro-Rumicion crispi^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Pentanema britannica (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-12] .
↑ David Gutiérrez-Larruscain, María Santos-Vicente, Arne A. Anderberg, Enrique Rico, María Montserrat Martínez-Ortega. Phylogeny of the Inula group (Asteraceae: Inuleae): Evidence from nuclear and plastid genomes and a recircumscription of Pentanema. „Taxon”. 67, 1, s. 149-164, 2018. DOI: 10.12705/671.9.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Identyfikatory zewnętrzne (takson):