Nowa Szkoła Friesa

Nowa Szkoła Friesa (niem. Neue Fries’sche Schule) – nazwa stosowana dla określenia neokantowskiej formacji filozoficznej zainicjowanej przez Leonarda Nelsona i funkcjonującej w Niemczech na początku XX wieku.

Jakob Friedrich Fries (1773-1843) miał zwolenników w połowie XIX wieku i na początku XX wieku[1]. Dlatego można mówić o pierwszej szkole Friesa i o nowej szkole Friesa, zwanej również szkołą neofriesowską[2]. Powstanie nowej szkoły Friesa zawdzięczamy przede wszystkim Leonardowi Nelsonowi, który w 1904 roku rozpoczął wydawanie czasopisma Abhandlungen der Fries’schen Schule. Neue Folge, nawiązującego wprost do czasopisma pierwszej szkoły Friesa Abhandlungen der Fries’schen Schule wydawanego w latach 1847–1849. W 1913 roku Nelson powołał wraz z Arthurem Kronfeldem Towarzystwo Jakoba Friedricha Friesa (Jakob-Friedrich-Fries-Gesellschaft), działające do 1921 roku.

Przedstawieciele

Do nowej szkoły Friesa zalicza się takich filozofów i naukowców jak:

  • Leonard Nelson (1882-1927),
  • Johannes Wilhelm Hans Cornelius (1863–1947),
  • Otto Apelt(inne języki) (1845–1932), syn reprezentanta starej szkoły Friesa Ernsta Friedricha Apelta (1815–1859),
  • Heinrich Eggeling (1838–1911),
  • Theodor Elsenhans(inne języki) (1862–1918),
  • Gerhard Hessenberg (1874–1925),
  • Karl Kaiser (1861–1933),
  • Otto Fritz Meyerhof (1884–1951),
  • Ernst Blumenberg(inne języki) (1888–1973),
  • Heinrich Goesch(inne języki) (1880–1930),
  • Alexander Rüstow (1885–1963),
  • Rudolph Otto (1869–1937),
  • Walter Baade (1881–1922),
  • Carl Grapengiesser (1888–1973).

Przypisy

  1. ↑ Andrzej J.A.J. Noras Andrzej J.A.J., Historia neokantyzmu, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2012, s. 58, ISBN 978-83-226-2081-6, OCLC 827703767 [dostęp 2018-08-16] .
  2. ↑ TomaszT. Kubalica TomaszT., Różne znaczenia szkoły w filozofii a neokantyzm Leonarda Nelsona, „Folia Philosophica”, 33, 2015, s. 56, ISSN 1231-0913 [dostęp 2018-08-16] .