N.R.M.

N.R.M.

N.R.M. na festiwalu wRock for Freedom (2007)
Rok założenia	1994
Pochodzenie	Mińsk,  Białoruś
Gatunek	rock
Skład
Pit Paułau Juraś Laukou Aleh Dziemidowicz
Byli członkowie
Lawon Wolski
Multimedia w Wikimedia Commons

N.R.M. (biał. Niezaležnaja Respublika Mroja, dosł. Niepodległa Republika Marzeń) – białoruski zespół rockowy, założony w 1994 roku przez członków zespołu Mroja. Jest jednym z dwóch (obok grupy Lapis Trubieckoj) najpopularniejszych zespołów rockowych Białorusi^[1][2]. Zespół śpiewa niemal wyłącznie po białorusku, a na okładkach płyt i w materiałach promocyjnych posługuje się łacinką.

Zespół powstał w 1994 roku z przekształcenia istniejącej od 1981 grupy Mroja^[3]. Zmiana nazwy związana była z dojściem do władzy Aleksandra Łukaszenki i przywracaniem przez niego radzieckiej symboliki i odwołań do radzieckiej kultury i tradycji^[3]. Odzwierciedlała też dążenie do swoistej wewnętrznej emigracji do „niezależnej republiki”, gdzie dozwolony jest komentarz artystyczny na temat polityki i kultury Białorusi^[3].

W twórczości N.R.M. dość wyraźne są nawiązania do białoruskiej polityki, jednak krytyka niedemokratycznych rządów prezydenta Łukaszenki zazwyczaj jest ukryta, a jego nazwisko nie pada ani razu w żadnej z piosenek^[3]. Przykładowo okładka wydanego w 1998 albumu Pašpart hramadzianina N.R.M. (dosł. Paszport obywatela N.R.M.) przedstawia stylizowaną okładkę paszportu i jest satyrą na przywrócone w 1995 godło Białorusi wzorowane na tym z czasów radzieckich: w miejsce sierpa i młota lub konturów państwa umieszczono symbol czaszki i skrzyżowanych piszczeli^[3].

Muzyka zespołu bywa wpisywana na nieoficjalną czarną listę przez władze Białorusi i obejmowana zakazem koncertowania i nadawania piosenek w rozgłośniach radiowych i telewizjach^[4][5]. W obawie przed powtórzeniem się na Białorusi ukraińskiej pomarańczowej rewolucji, w 2004 białoruskie władze objęły zespół zakazem cenzury w ramach represji za występ na wiecu demokratycznej opozycji^[6]. Przez kolejne trzy lata zespół przeprowadzał próby w ukryciu i występował głównie za granicą: w Polsce (m.in. na festiwalu Basowiszcza), Niemczech, na Litwie i Słowacji oraz w Szwecji, a także na niewielkich koncertach niesankcjonowanych przez władze^[4]. W 2010 grupa fanów zespołu została aresztowana podczas jednego z takich koncertów plenerowych za „eksponowanie ultranacjonalistycznych symboli”^[7]. W 2012 były ambasador Szwecji w Mińsku, Stefan Ericsson wskazał Lawona Wolskiego jako „postać roku” w plebiscycie organizowanym przez białoruską sekcję Radia Wolna Europa^[3].

Muzycy N.R.M. byli jednymi z bohaterów filmu dokumentalnego Mirosława Dembińskiego „Muzyczna partyzantka” z 2007 roku, zaprezentowanego na 7. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym WATCH DOCS Prawa Człowieka w Filmie, a także filmu dokumentalnego „Czas trzech żółwi” Joli Kilian prezentowanego na IX Międzynarodowych Dniach Filmu Dokumentalnego „Rozstaje Europy” w 2008 roku w Lublinie.

W 2010 roku z zespołu odszedł Lawon Wolski, od tego czasu N.R.M. gra jako trio.

Nie tylko zjawisko muzyczne, ale także fenomen socjologiczny – dzięki niemu wielu Białorusinów zaczęło używać na co dzień języka ojczystego. Dawna strona internetowa zespołu była swego rodzaju wirtualnym państwem.

Skład

• Pit Paułau – gitara, wokal (od 1994)
• Juraś Laukou – gitara basowa, wokal (od 1994)
• Aleh Dziemidowicz – perkusja, wokal (od 1994)
• Lawon Wolski – gitara, wokal (1994–2010)

Dyskografia

Wspólne projekty

• Pieśniarok (tribute dla Piesniarów, 1997)
• Narodny Albom (1997)
• Ja naradziusia tut (2000)

Wydawnictwa, na których znalazły się utwory zespołu

Bibliografia

• BrianB. Bennett BrianB., The Last Dictatorship in Europe: Belarus Under Lukashenko, Hurst, 2011, ISBN 978-1-84904-167-6 [dostęp 2015-07-17]  (ang.).
• Mary RoseM.R. Bonk Mary RoseM.R., Worldmark Yearbook, Gale Group, 2000 [dostęp 2015-07-16]  (ang.).
• ViktarV. Dziatlikovič ViktarV., Ich Mroja, ich NRM, Mińsk: Sučasny litaratar, 2005, ISBN 978-985-14-1115-9, OCLC 70278851 .brak strony (książka)
• TomT. Masters TomT., Eastern Europe, Lonely Planet, 2007, ISBN 978-1-74104-476-8 [dostęp 2015-07-16]  (ang.).
• JeremyJ. Page JeremyJ., Belarus hardman drowns out the sounds of revolution, „Times Online”, 5 lutego 2005 [zarchiwizowane z adresu]  (ang.).
• Maria PaulaM.P. Survilla Maria PaulaM.P., Music from the Embassy to the Underground in a Post-Soviet Belarus, [w:] RebekahR. Ahrendt, MarkM. Ferraguto, DamienD. Mahiet (red.), Music and Diplomacy from the Early Modern Era to the Present, Palgrave Macmillan, 10 grudnia 2014, s. 169–190, ISBN 978-1-137-46325-8 [dostęp 2015-07-16]  (ang.).
• MaraM. Vorhees MaraM., Eastern Europe, Lonely Planet, 2009, ISBN 978-1-74104-854-4 [dostęp 2015-07-16]  (ang.).

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalny profil zespołu na portalu YouTube
• Strona oficjalnego fanklubu zespołu
• Wcześniejsza archiwalna oficjalna strona zespołu. nrm.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-31)].*