Miśnia

Ten artykuł od 2010-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Miśnia

Meißen

Panorama miasta
Herb
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Saksonia
Powiat	Miśnia
Zarządzający	Olaf Raschke↗
Powierzchnia	30,90 km²
Wysokość	106 m n.p.m.
Populacja (31 grudnia 2014) • liczba ludności • gęstość	27 273 883 os./km²
Nr kierunkowy	03521
Kod pocztowy	01662, 01665
Tablice rejestracyjne	MEI
Położenie na mapie Saksonii Miśnia
Położenie na mapie Niemiec Miśnia
51°10′N 13°29′E/51,166667 13,483333
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Miśnia^[1] (niem. Meißen; górnołuż. Mišno; łac. Misena) – miasto powiatowe w południowo-wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Miśnia. Leży nad Łabą, ok. 26 km od Drezna.

Miśnia słynie z produkcji wina oraz porcelany miśnieńskiej.

Historia

Miejscowość założona około 929 przez króla Henryka I, jako punkt oparcia na nowo podbitym terytorium słowiańskiego plemienia Glomitów (zob. → Gana). Pierwszy raz wzmiankowana w 968, była stolicą Marchii Miśnieńskiej i biskupstwa Miśni. Na skalistym wzgórzu znajdował się stojący do dziś zamek biskupi Albrechtsburg. U jego podnóża powstało podgrodzie i osada targowa, zamieszkane po części przez ludność słowiańską. Przez parę miesięcy w 1002 Miśnia należała do Polski pod panowaniem Bolesława I Chrobrego. W trakcie wojny polsko-niemieckiej w 1015 syn Bolesława i przyszły król Polski Mieszko oblegał miasto. Oblężenie zakończyło się niepowodzeniem na skutek przyboru wody na rzece Łabie. W 1046 w zjeździe w Miśni uczestniczyli książę polski Kazimierz I Odnowiciel i książę pomorski Siemomysł. Jesienią 1071 roku w Miśni miał miejsce zjazd z udziałem króla niemieckiego Henryka IV Salickiego, księcia polskiego Bolesława II Szczodrego i księcia czeskiego Wratysława II^[2].

W 1332 roku Miśnia otrzymała prawa miejskie. Biskupem Miśni w latach 1392–1398 był Jan Kietlicz. W 1410 roku zakończono budowę katedry. W 1416 lub 1417 w Miśni został spalony na stosie czeski husyta Mikołaj z Drezna. Od 1423 do 1464 Miśnia była stolicą Elektoratu Saksonii. W 1534 roku w katedrze w Miśni została pochowana Barbara Jagiellonka, córka króla Polski Kazimierza Jagiellończyka.

W XVI wieku Saksonia przeszła na luteranizm, ostatni biskup diecezji miśnieńskiej złożył urząd w 1581 r.

Na mocy dekretu króla Augusta II Mocnego z 23 stycznia 1710 założono w zamku Albrechtsburg Królewsko-Polską i Elektorsko-Saską Manufakturę Porcelany (niem.: Königlich-Polnische und Kurfürstlich-Sächsische Porzellan-Manufaktur)^[3] – pierwszą manufakturę porcelany w Europie.

W czasie wojny siedmioletniej 4 grudnia 1759 w bitwie pod Miśnią wojska austriackie odniosły zwycięstwo nad Prusakami. W 1790 roku do Miśni dotarło powstanie chłopskie w Saksonii.

W 1806 roku Miśnia została częścią Królestwa Saksonii, połączonego w latach 1807–1815 unią z Księstwem Warszawskim.

W 1834 roku firma Ferd. Thürmer otworzyła tu pierwszą w Saksonii fabrykę fortepianów. Na terenie zakładu w 1999 otwarto muzeum pokazujące historię produkcji tych instrumentów w Miśni – pierwsze takie w Niemczech. W 1863 przeniesiono manufakturę porcelany z zamku Albrechtsburg do obecnej lokalizacji na osiedlu Triebischtal.

W 1871 Miśnia znalazła się w granicach zjednoczonych Niemiec. Na skutek porażki Niemiec w II wojnie światowej w 1945 Miśnia trafiła do radzieckiej strefy okupacyjnej, z której w 1949 utworzono Niemiecką Republikę Demokratyczną. Od 1990 w granicach Wolnego Kraju Saksonii Republiki Federalnej Niemiec.

Zabytki

Zabytki Starego Miasta(inne języki):

• Wzgórze Zamkowe:
  • Katedra św. Jana i św. Donata (Dom zu Meißen) z XIII wieku
  • Zamek Albrechtsburg(inne języki) z XV wieku – pierwsza siedziba Królewsko-Polskiej i Elektorsko-Saskiej Manufaktury Porcelany
  • Zamek biskupi z lat 1476–1518 (przebudowany w 1912)
• Ratusz z lat 1472–1486
• Kościół św. Piotra i Pawła
• Kościół św. Afry
• Kościół Marii Panny z lat 1460–1520
• Dom Prałata z ok. 1509 r. (późnogotycki)
• Stary Browar z XV w. (przebudowany w XVI w. w stylu renesansowym)
• Spichlerz z 1542 r. (przebudowany w 1897 na mieszkania)
• Teatr Miejski z lat 1545–1547 (renesansowy, później przebudowywany)
• Kamienice w stylach renesansowym i barokowym
• Gimnazjum św. Afry z lat 1876–1879
• Kamienica przy Placu Henryka 7 (Heinrichsplatz 7) z ok. 1900 r. przyozdobiona XVI-wiecznymi detalami: herbami Hesji, Polski i Saksonii^[4]

Zabytki w innych częściach miasta:

• polsko-saski pocztowy słup dystansowy z 1722 r.
• manufaktura porcelany miśnieńskiej
• Zamek Siebeneichen(inne języki) z XVII wieku
• kościół katolicki pw. św. Benona z lat 1885–1887 (neogotycki)

Klimat (1979-2013)

Współpraca

• Arita, Japonia
• Fellbach, Badenia-Wirtembergia
• Korfu, Grecja
• Litomierzyce, Czechy
• Provo, Stany Zjednoczone
• Vitry-sur-Seine, Francja
• Legnica, Polska

Galeria

• 
  Kamienica przy Placu Henryka 7
• 
  Naczynie z miśnieńskiej porcelany
• 
  Południowa pierzeja Rynku
• 
  Ratusz
• 
  Kamienice przy Małym Rynku
• 
  Kamienice przy ulicy Lipskiej
• 
  Kamienice przy Placu Teatralnym
• 
  Plac katedralny
• 
  Teatr miejski
• 
  Mosty drogowy i kolejowy na Łabie
• 
  Kościół św. Piotra i Pawła
• 
  Kościół św. Afry
• 
  Gimnazjum św. Afry
• 
  Dworzec kolejowy

Zobacz też

• Meißen

Przypisy