Mięśnie międzyżebrowe (łac. musculi intercostales) – mięśnie kręgowców, zaliczane do mięśni głębokich klatki piersiowej oraz funkcjonalnie do mięśni oddechowych.
Mięśnie te mają zachowaną budowę metameryczną i wypełniają przestrzenie międzyżebrowe. Ich skurcze poruszają żebrami, wywołując ruchy oddechowe. Unerwione są nerwami międzyżebrowymi. Dzieli się je na mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne (musculi intercostales externi) i mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne (musculi intercostales interni)[1][2].
Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne mają przyczepy początkowe na doogonowej krawędzi żebra poprzedzającego, a przyczepy końcowe na dogłowowej krawędzi żebra następnego. Ich włókna biegną skośnie w kierunku przyśrodkowo-doogonowym (przy postawie czworonożnej: w dół i do tyłu, przy postawie wyprostowanej: w dół i do przodu). Służą przede wszystkim jako mięśnie wdechowe[1][2].
Mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne mają przyczepy początkowe na dogłowowej krawędzi żebra następnego, a przyczepy końcowe na doogonowej krawędzi żebra poprzedniego. Ich włókna biegną skośnie w kierunku przyśrodkowo-dogłowowym (przy postawie czworonożnej: w dół i do przodu, przy postawie wyprostowanej: do przodu i do góry). Służą przede wszystkim jako mięśnie wydechowe[1][2].
Mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne dzielą się na dwie warstwy, z których bardziej wewnętrzna określana jest jako mięśnie międzyżebrowe najgłębsze (musculi intercostales intimi), a bardziej zewnętrzna jako mięśnie międzyżebrowe pośrednie (musculi intercostales intermedii) lub wewnętrzne[3][4][1]. Ponadto pochodnymi mięśni międzyżebrowych wewnętrznych są mięśnie podżebrowe[2].
Przypisy
↑ abcdZofia Ignasiak: Anatomia układu ruchu. Wyd. II. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2013, s. 74. ISBN 978-83-7609-912-5.
↑ abcdKazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 1. Aparat ruchowy. Wydawnictwo naukowe PWN, 2013, s. 350-351.
↑AdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 685–687, ISBN 978-83-200-4323-5.
↑Richard L.R.L.DrakeRichard L.R.L., A. WayneA.W.VoglA. WayneA.W., Adam W.M.A.W.M.MitchellAdam W.M.A.W.M., Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 2, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 105–111, ISBN 978-83-66548-15-2.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii. 
