Matylda toskańska

Matylda toskańska
Ilustracja
Matylda Toskańska(na prawo), z opatem Hugo z Cluny i cesarzem Henrykiem IV., z Cod. Vat. lat. 4922 (1115)
ilustracja herbu
podpis
margrabina Canossy
Dane biograficzne
Data urodzenia

1046

Data śmierci

24 lipca 1115

Miejsce spoczynku

Bondeno di Roncore

Ojciec

Bonifacy III z Toskanii

Nagrobek Matyldy w Watykanie

Matylda toskańska zwana również Matyldą z Canossy (ur. 1046, zm. 24 lipca 1115 w Bondeno di Roncore) – margrabina Canossy, Toskanii i księżna Spoleto. Jej ojcem był Bonifacy III, matką natomiast była Beatrycze, księżna Lotaryngii.

Życiorys

W wieku 6 lat, w wyniku śmierci ojca i obu braci, została dziedziczką Arezzo, Sieny, Corneto, Reggio Emilii, Modeny, Parmy, Ferrary, księstw Spoleto i Camerino oraz części Lombardii. Już znaczące posiadłości zostały dodatkowo wzmocnione małżeństwem z Gotfrydem IV z Lotaryngii z 1069 roku. Doczekała się z nim córki Beatrycze (1070/1-1071), jednak już w 1070 lub 1071 uzyskała repudium i nie powróciła do niego. Zaczęła zarządzać Toskanią z matką bez udziału Gotfryda. Byłych małżonków ostatecznie poróżnił spór o inwestyturę, w którym stanęli po przeciwnych stronach.

Prowadziła politykę popierającą wzmocnienie władzy papieskiej. To właśnie pod jej zamek udał się w lutym 1077 r. cesarz Henryk IV na spotkanie z papieżem Grzegorzem VII w celu rozwiązania kryzysu kościelnego[1].

Później popadła w konflikt z Henrykiem IV, który w 1081 odebrał jej lenna. W związku z tym organizowała wyprawy zbrojne przeciwko jego stronnikom[1].

W 1078 r. Matylda nadzorowała budowę nowych fortyfikacji, a przed swoją śmiercią (1115) przyznała Florencji status niezależnego miasta.

Matylda Toskańska jest również znana ze swej waleczności[1]. Fakty historyczne mówią, iż sama dowodziła swoimi oddziałami. Przez 30 lat pozostawała w służbie najpierw papieża Grzegorza VII, a potem Urbana II. Nie jest również tajemnicą, że Grzegorza VII (Hildebranda) łączyły osobiste kontakty z Matyldą, o czym mogą świadczyć listy, które zachowały się do dnia dzisiejszego.

Na starość wstąpiła do klasztoru benedyktyńskiego, ale i tu raz jeszcze przyszło jej użyć oręża przeciwko buntowi w pobliskim mieście Mantui.

W 1630 została pochowana w bazylice św. Piotra – jako pierwsza kobieta. Nagrobek zaprojektował Gianlorenzo Bernini[1].

W kulturze

Dramat

Historia Matyldy stanowi jeden z głównych elementów dramatu Luigiego Pirandella Henryk IV. W 1984 opowieść ta została zekranizowana, a w rolę Matyldy wcieliła się Claudia Cardinale[2].

Poemat

Jedną z postaci występujących w Boskiej Komedii Dantego jest Matylda, utożsamiana przez niektórych komentatorów dzieła z margrabiną Canossy. Był to znaczący wkład w jej popularność i obecność w kulturze[3].

Gry wideo

W serii gier wideo Crusader Kings jedną z grywalnych władczyń jest Matilda di Canossa, przedstawiona jako księżna Toskanii[4].

Przypisy

  1. a b c d „Der SPIEGEL Geschichte”. 3/2020. s. 105. ISSN 1868-7318. (niem.). 
  2. Henryk IV | Film | 1984. 2013-10-28. [dostęp 2023-08-10].
  3. Book of the Week — Memorie di Matilda la Gran Contessa… [online], 14 czerwca 2022 [dostęp 2023-08-10]  (ang.).
  4. Interesting characters – CK3 Wiki [online], ck3.paradoxwikis.com [dostęp 2023-08-10] .

Bibliografia

  • Praca zbiorowa: Historia powszechna – Od imperium Karola Wielkiego do kryzysu XIV wieku. T. 8. Mediaset Group SA, 2007, s. 62. ISBN 978-84-9819-815-7.
  • p
  • d
  • e
Margrabiowie
Toskanii
  • Bonifacy I (812–813)
  • Bonifacy II (828–834)
  • Aganus (835–845)
  • Adalbert I (847–886)
  • Adalbert II Bogaty (886–915)
  • Gwidon (915–929)
  • Lambert (929–931)
  • Boso 931–936
  • Hubert ze Spoleto (936–961)
  • Hugon Wielki (961–1001)
  • Bonifacy (1002–1012)
  • Rainier (1014–1024)
  • Bonifacy III (1027–1052)
  • Fryderyk (1052–1055)
  • Beatrycze de Bar (1052–1076)
  • Godfryd I (1054–1069)
  • Godfryd II (1069–1076)
  • Matylda (1076–1115)
  • Welf II (1089–1095)
  • Konrad von Scheiern (1120–1127)
  • Henryk (1135–1139)
  • Ulryk von Attems (1139–1152)
  • Welf VI (1152–1167)
  • Filip Szwabski (1195–1197)
Władcy
Florencji
Medyceusze
Wielcy książęta
Toskanii
Medyceusze
Dynastia
habsbursko-lotaryńska
Królestwo Etrurii
Burbonowie
Wielcy książęta
Toskanii
Dynastia Bonaparte
Dynastia
habsbursko-lotaryńska
  • Ferdynand III (1814–1824)
  • Leopold II (1824–1849)
  • republika (1848–1849)
  • Leopold II (1849–1859)
  • Ferdynand IV (1859–1860)

Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000081171784
  • VIAF: 37711457
  • LCCN: n81003591
  • GND: 118731726
  • BnF: 119739115
  • SUDOC: 027767086
  • SBN: SBLV199947
  • NKC: jo20231204507
  • BNE: XX1025484, XX5634200
  • NTA: 074988379
  • Open Library: OL90553A
  • PLWABN: 9810674978805606
  • NUKAT: n99056329
  • J9U: 987007265003805171
  • LNB: 000183369
  • ΕΒΕ: 228211
  • LIH: LNB:CFbN;=BP
  • WorldCat: lccn-n81003591
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: biography/Matilda-of-Canossa
  • Treccani: matilde-di-canossa
  • Universalis: mathilde-de-toscane
  • БРЭ: 2193277
  • NE.se: matilda-av-canossa
  • SNL: Mathilde_-_markgrevinne
  • Catalana: 0041390
  • DSDE: Mathilde_af_Canossa
  • identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 39465