Ludwik Sielicki

Ludwik Sielicki ros. Людвиг Иванович Селицкий (ur. 25 grudnia 1903 w Wielkim Trilesinie, obwód mohylewski, zm. 5 marca 1977)[1] – partyzant białoruski, pułkownik MO, oficer Armii Czerwonej, członek Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii bolszewików (WKP(b)).

Życiorys

Ludwik Sielicki urodził się w rodzinie Jana i Emilii. Członek WKP(b) od 1926 roku. Od 1938 roku zajmował się pracą gospodarczą i partyjną w obwodach witebskim i białostockim. Po ataku Niemiec na ZSRR od lipca 1941 był jednym z liderów ruchu partyzanckiego w regionie witebskim. Od lutego 1942 roku był dowódcą grupy partyzanckiej i komisarzem oddziału, od lipca 1942 do kwietnia 1943 komisarzem. Od listopada 1942 do kwietnia 1944 roku dowódca 1 Brygady Partyzanckiej im. K.S. Zasłonowa, jednocześnie od czerwca 1943 roku I sekretarz podziemnego komitetu okręgowego WKP(b) w Orszy. Od maja 1944 roku pozostawał do dyspozycji Centralnego Komitetu WKP(b)[1].

Od 1 września 1944 roku był zastępcą komendanta głównego Milicji Obywatelskiej w Lublinie. 14 kwietnia 1945 roku został kierownikiem Wydziału do Walki z Bandytyzmem w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. 15 stycznia 1946 roku został zastępcą dyrektora Departamentu VII MBP. 21 lutego 1946 został powołany na stanowisko dyrektora Departamentu I MBP. 25 września 1946 roku został naczelnikiem Wydziału Ochrony Rządu. 30 czerwca 1948 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i odkomenderowany do ZSRR.

W latach 1948–1971 był komisarzem wojskowym w Uzbeckiej SRR oraz inżynierem administracji autostrady Moskwa-Brześć.

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

Jedną z ulic w mieście Orsza nazwano jego imieniem.

Przypisy

  1. ↑ a b СЕЛИЦКИЙ Людвиг Иванович | Will-remember.ru [online] [dostęp 2019-12-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] .
  2. ↑ M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109. „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.
  3. ↑ M.P. z 1946 r. nr 29, poz. 247 Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 17 września 1946 r.
  4. ↑ a b c d Партизаны Беларуси - Селицкий Людвиг Иванович [dostęp 2023-07-15].

Bibliografia

  • Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944–1956) tom I, Redakcja naukowa Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Warszawa 2005.
  • Ludwik Sielicki, Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa, Biuletyn Informacji Publicznej IPN.
  • p
  • d
  • e
Wydział Ochrony Rządu
(1944–1949)[A]
Departament Ochrony Rządu
(1949–1956)[B]
Biuro Ochrony Rządu
(1956–2018)[C]

Naramiennik

  1. ↑ naczelnicy (do 1946 kierownicy) Wydziału Ochrony PKWN RBP / Wydziału Ochrony Rządu MBP
  2. ↑ dyrektorzy Departamentu Ochrony Rządu MBP / Departamentu VIII KdsBP
  3. ↑ dyrektorzy Biura Ochrony Rządu MSW (od 1956), szefowie Jednostki Wojskowej Nr 1004 – Biura Ochrony Rządu (od 1990), szefowie Biura Ochrony Rządu (od 2001)