Ludwik Chmura

Ten artykuł od 2008-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ludwik Chmura (ur. 1936 w Grodzisku Górnym, zm. 22 września 2008 w Rzeszowie) – polski inżynier, w latach 1983–1990 prezydent Rzeszowa.

Życiorys

Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Żołyni studiował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach na Wydziale Elektrycznym, gdzie w roku 1960 uzyskał dyplom magistra inżyniera. Założyciel dzisiejszego „Elektromontażu-Rzeszów”. Przed objęciem funkcji prezydenta był dyrektorem Rzeszowskiego Zjednoczenia Budownictwa^[2].

Ludwik Chmura był ciekawą osobowością na tle szarzyzny PRL-u i bodaj pierwszym prezydentem miasta, który nie krył się w cieniu I sekretarza KW PZPR, ale umiał mówić własnym głosem i "stawiać na swoim". Niewątpliwie należał do grona zapaleńców i patriotów lokalnych, i mimo że namaszczony do pełnienia funkcji z ramienia "przewodniej siły narodu", faktycznie stronił od polityki, a koncentrował się na rozwoju i rozbudowie miasta.^{[potrzebny przypis]} Za jego kadencji prócz wielu mniejszych inwestycji powstały w Rzeszowie m.in. elektrociepłownia i oczyszczalnia ścieków na Pobitnym (obecne osiedle Załęże) oraz spory fragment ulic w ciągu południowej obwodnicy centrum miasta (al. Witosa oraz al. Batalionów Chłopskich od ul.Dąbrowskiego do ronda koło szpitala MSWiA na ul.Krakowskiej). Ludwik Chmura dążył do uczynienia z Rzeszowa miasta nowoczesnego, doganiającego szybko większe ośrodki w kraju i pozytywnie kojarzonego w Polsce^[3].

Jego wielkim i niespełnionym marzeniem było wprowadzenie do komunikacji miejskiej Rzeszowa nowoczesnej trakcji tramwajowej (temu m.in. służyły przebudowy ulic Krakowskiej i Okulickiego – ówczesnej Bieruta). Postulat ten znalazł się nawet w programie wyborczym kandydatów PRON do Miejskiej Rady Narodowej w Rzeszowie w 1984 roku^[4].

Po roku 1990 był m.in. dyrektorem rzeszowskiego oddziału firmy EXBUD (obecnie jeden z oddziałów Skanska Rzeszów).

Przypisy