| | Ten artykuł od 2023-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Louis de Cardevac, markiz d’Havrincourt
| Data i miejsce urodzenia | 20 czerwca 1707
Havrincourt |
| Data i miejsce śmierci | 15 lutego 1767
Haga |
| Ambasador Francji w Wielkiej Brytanii |
| Okres | od 1749
do 1751 |
| Ambasador Francji w Szwecji |
| Okres | od 1751
do 1762 |
| Ambasador Francji w Holandii |
| Okres | od 1763
do 15 lutego 1767 |
Louis de Cardevac, markiz d’Havrincourt (ur. 20 czerwca 1707 w Havrincourt, zm. 15 lutego 1767 w Hadze) – dyplomata francuski z XVIII wieku.
Jego rodzina została uszlachcona w roku 1596.
Od kwietnia 1749 do grudnia 1751 był ambasadorem w Londynie.
W latach 1751–1762 był francuskim ambasadorem w Szwecji, gdzie współpracował z profrancuską fakcją Hattpartiet, subsydiując ją pieniędzmi przysyłanymi z Wersalu. D’Havrincourt przybył na riksdag roku 1751/1752.
W roku 1758 D’Havrincourt wręczył Szwedom pierwszą partię subsydiów[1], które miały ostatecznie wynieść 6 milionów liwrów. Pierwsza partia w wysokości 1,575,000 liwrów miała być przeznaczona na opłacenie 10.000 żołnierzy szwedzkich walczących na Pomorzu.
W latach 1763–1767 był ambasadorem w Holandii, a roku 1789 d’Havrincourt był deputowanym do Stanów Generalnych.
Krewnymi markiza byli: Charles-François-Alexandre de Cardevac d’Havrincourt, biskup Perpignan w latach 1743–1783 i oficer wojsk francuskich Charles-Philibert-Louis de Cardevac, hrabia d’Havrincourt.
Bibliografia
- Michael Roberts, Era of Liberty - Sweden 1718-1771, Liverpool University Press, 1995, s. 58, 123, 149.
Linki zewnętrzne
- [2]
- Francesca Gringeri Pantano, La Sicilia come progetto: le antichità di Siracusa nella scelta di Jean Hoüel, pittore, architetto, incisore [online], galleriaroma.it [zarchiwizowane z adresu 2007-09-27] (wł.).
- Berättelser ur svenska historien , s.249
- Samlade skrifter i obunden stil, s. 72
- INVENTAIRE SOMMAIRE - MÉMOIRESET DOCUMENTS [online], diplomatie.gouv.fr [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (fr.).
- książę de Bouillon (1583–1608)
- Michel Hurault de l'Hopital (1588)
- M. Jeannin, de La Place, de Refuge et du Maurier (1609–1616)
- M. du Maurier (1617–1624)
- M. D’Espresses (1625–1628)
- M. Baugy (1629–1634)
- M. Charnace (1635–1638)
- M. D’Estampes (1639–1640)
- Gaspard Coignet de La Thuilliere (1640–1648)
- M. Brasset (1648–1652)
- François Auguste De Thou (1656–1661)
- hrabia d’Estrades (1662–1668)
- Simon Arnauld de Pomponne (1669–1671)
- Jean-Antoine de Mesmes, hrabia D’Avaux (1679–1688)
- François d’Usson de Bonrepaus (1697–1699)
- Gabriel de Briord (1700–1701)
- Pierre Rouillé de Marbeuf (1709)
- Pierre-Antoine de Castagnéry (1713–1718)
- Charles Jean-Baptiste Fleuriau (1718–1724)
- Dominique-Claude Barberie de Saint-Contest (1720)
- Gabriel-Jacques de Salignac, markiz de la Mothe-Fénelon (1725–1744)
- Jean-Ignace de La Ville (1745–1749)
- François Dominique de Barberie de Saint-Contest (1750–1752)
- François Armand d’Usson (1752–1756)
- Louis Auguste d’Affry (1757–1762)
- Louis de Cardevac, markiz Havrincourt (1763–1767)
- Louis Auguste Le Tonnelier de Breteuil (1768–1770)
- Emmanuel Marie Louis de Noailles (1770–1776)
- Paul François Quélen de Stuer de Causade (1777–1784)
- Charles Olivier de Saint-Georges, markiz de Vérac (1784–1787)
- François Emmanuel Guignard (1788–1789)
- René Eustache d’Osmond (1789–1790)
- M. de Gouvernet (1792)
- obywatel Caillard (1793)
- obywatel Noel (1795–1797)
- obywatel Roberjot (1798)
- obywatel Perrochel (1799)
- Charles-Louis Huguet de Sémonville (1800–1805)
- Pierre Antoine Dupont-Chaumont (1806–1808)
- Alexandre de La Rochefoucauld (1809–1810)
- Jean-Frédéric de La Tour du Pin Gouvernet (1815–1820)
- Joseph Alexandre Jacques Durant, baron de Mareuil (1821–1823)
- hrabia Charles d’Agoult (1824–1827)
- Louis Toussaint, markiz de La Moussaye (1828–1830)
- Louis François Bertin de Vaux (1830)
- Joseph Alexandre Jacques Durant, baron de Mareuil (1831)
- Napoléon Hector Soult, markiz de Dalmatie (1832–1835)
- Adolphe Édouard Casimir Joseph Mortier (1836–1838)
- Charles-Edmond baron de Boislecomte (1839–1846)
- Jules-Edmond baron Renouard de Bussierre (1847)
- Alphonse Dubois de Saligny (1848–1850)
- Antoine Jean Marie d'André (1851–1859)
- hrabia Eugène de Sartiges (1860–1862)
- Charles Baudin (1862–1870)
- Paul-Charles-Amable de Bourgoing (1871)
- Joseph de Cadoine, markiz de Gabriac (1872)
- Paul Louis Target (1873)
- Amédée Bartholdi (1877)
- Victor Tiry (1879)
- hrabia Édouard Lefebvre de Béhaine (1880)
- Louis Legrand (1882)
- Georges Bihourd (1895)
- Joseph Raymond Baylin de Monbel (1900)
- Marcellin Pellet (1906)
- Henry Allizé (1914)
- Charles Benoist (1919)
- Henri Chassain de Marcilly (1924)
- Albert Kammerer (1928)
- Régis d'Arnauld de Vitrolles (1931)
- Raymond Offroy (1942)
- Hubert Guerin (1945)
- Jean Rivière (1946)
- Jean-Paul Garnier (1949)
- Edmond Petit de Beauverger (1955)
- Étienne de Crouy-Chanel (1961)
- Pierre Siraud (1965)
- Christian Jacquin de Margerie (1968)
- Jacques Senard (1972)
- Luc de La Barre (1976)
- Robert de Souza (1977)
- Jean-Daniel Jurgensen (1980)
- Claude de Kemoularia (1982)
- Jacques Gaultier de La Ferrière (1984)
- Jean Vidal (1988)
- Jean-René Bernard (1989)
- Daniel Bernard (1993)
- Bernard de Faubournet de Montferrand (1995)
- Anne Gazeau-Secret (2000)
- Jean-Michel Gaussot (2005)
- Jean-François Blarel (2008)
- Pierre Ménat (2011)
- Laurent Pic (2014)
- Philippe Lalliot (2016)
- Luis Vassy (2019)
|
Ambasadorowie Francji w Wielkiej Brytanii
