Leonard Podhorski-Okołów

Leonard Podhorski-Okołów

Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1891 Rym
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 1957 Warszawa
Narodowość	Polak
Dziedzina sztuki	Literatura
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach

Leonard Podhorski-Okołów, ps. „Elpe”, „L.P.-O.” (ur. 21 grudnia 1891 w majątku Rym, w pow. słuckim, zm. 4 stycznia 1957 w Warszawie) – polski poeta i tłumacz, historyk literatury polskiej.

Życiorys

Od 1912 studiował polonistykę na Uniwersytecie Lwowskim. Jako poeta debiutował w „Skamandrze” w 1921 r. Głównym źródłem inspiracji Podhorskiego była poezja symbolizmu rosyjskiego i twórczość Adama Mickiewicza. Wnikliwy badacz twórczości i biografii Adama Mickiewicza. W latach 1955–1957 był dyrektorem Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.

Pochowany na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie^[1] (kwatera 81-6-14)^[2]

Twórczość

• Słoneczny śmiech (1912)
• Droga do Emaus (1923)
• Białoruś. Poezje (1924)
• Realia mickiewiczowskie (1952)
• przekłady z poezji i prozy rosyjskiej: między innymi Turgieniew, Lermontow, Błok i inni.

Przypisy

Bibliografia

• Leonard Okołów-Podhorski – biogram w iPSB
• Podhorski-Okołów Leonard, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-10-13] .