Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1896 – bieg na 400 m

Biegi na 400 metrów podczas Igrzysk odbyły się w dniach 6 kwietnia (Eliminacje) oraz 7 kwietnia (finał). Do biegu zostało zgłoszonych 7 biegaczy, z czego 5 startowało także w biegu na 100 metrów.

Medaliści

Medal	Zawodnik
Złoto	Tom Burke Stany Zjednoczone
Srebro	Herbert Jamison Stany Zjednoczone
Brąz	Charles Gmelin Wielka Brytania

Tło

Dwoma najlepszymi biegaczami na 400 metrów w 1896 roku byli Amerykanin Tom Burke oraz Brytyjczyk Edgar Bredin. Zmierzyli się oni rok wcześniej w towarzyskich zawodach klubów New York AC - London AC, gdzie zwyciężył Amerykanin. Bredin oraz Burke byli współrekordzistami świata w biegu na 440 jardów (402,34 metra) z czasem 48,5. W 1896 roku Brytyjczyk przeszedł na zawodowstwo.

Eliminacje

Eliminacje rozpoczęły się w dniu 6 kwietnia. Siedmiu zawodników zostało przydzielonych do dwóch biegów eliminacyjnych, z których po dwóch najlepszych awansowało do finału. Bieg odbywał się na dystansie nieco ponad jednego okrążenia (bieżnia stadionu Panateńskiego miała obwód około 330 metrów).

1 bieg eliminacyjny

Pierwszy bieg eliminacyjny wygrał Amerykanin Herbert Jamison pokonując o około 13,5 jarda reprezentanta Cesarstwa Niemieckiegp Fritza Hofmanna.

lp.	Zawodnik	Kraj	Wynik	Uwagi
1.	Herbert Jamison	Stany Zjednoczone	56.8	Q
2.	Fritz Hofmann^[1]	Cesarstwo Niemieckie	58.6	Q
3.-4.^[2]	Kurt Dörry	Cesarstwo Niemieckie	nieznany
3.-4.^[2]	Adolphe Grisel^[1]	Francja	nieznany

2 bieg eliminacyjny

Drugi bieg eliminacyjny został łatwo wygrany przez Amerykanina Toma Burke, który bieg zakończył z przewagą około piętnastu jardów nad Brytyjczykiem Gmelinem, który z kolei miał około dwunastu jardów przewagi nad Francuzem Reichelem.

lp.	Zawodnik	Kraj	Wynik	Uwagi
1.	Tom Burke	Stany Zjednoczone	58.4	Q
2.	Charles Gmelin	Wielka Brytania	(1:00.5)	Q
3.	Frantz Reichel	Francja	(1:02.3)

Finał

Finał został rozegrany dzień po eliminacjach - 7 kwietnia. Tom Burke łatwo pokonał rywali finiszując z przewagą około 15 metrów nad swoim rodakiem Jamisonem. W późniejszych źródłach trzecie miejsce było dyskusyjne, jednak w źródłach z roku 1896 jest ono przypisywane Brytyjczykowi Gmelinowi.