 |
| Data i miejsce urodzenia | 16 lipca 1906
Salt Lake City |
| Data i miejsce śmierci | 28 grudnia 1970
Oxnard |
| Wzrost | 173 cm |
| Dorobek medalowy |
| |
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
Lee Stratford Barnes (ur. 16 lipca 1906 w Salt Lake City, zm. 28 grudnia 1970 w Oxnard[1]) – amerykański lekkoatleta, skoczek o tyczce, mistrz olimpijski z Paryża z 1924.
Barnes zdobył złoty medal na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu na tydzień przed swymi 18. urodzinami. Jest do tej najmłodszym mistrzem olimpijskim w skoku o tyczce. Barnes osiągnął na igrzyskach wysokość 3,95 m, tyle samo co inny Amerykanin Glenn Graham, którego pokonał w dogrywce[1].
Studiował później na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. W latach 1927 i 1928 był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w skoku o tyczce[2]. 28 kwietnia 1928 we Fresno ustanowił rekord świata rezultatem 4,30 m[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie był jednak w słabszej formie i skoczył jedynie 3,95 m, co po dogrywce dało mu 5. miejsce[1].
W późniejszych latach był dyrektorem fabryki w Oxnard[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Lee Barnes [online], olympedia.org [dostęp 2021-06-26] (ang.).
- ↑ United States Championships (Men 1876–1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-06-26] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 164 [dostęp 2021-06-26] (ang.).
1876–1878
New York Athletic Club | |
|---|
1879–1888
NAAAA | - 1879: Van Houten
- 1880: Van Houten
- 1881: Van Houten
- 1882: Richardson
- 1883: Baxter
- 1884: Baxter
- 1885: Baxter
- 1886: Baxter
- 1887: Ray
 , Baxter[A] - 1888: Quinn[B]
|
|---|
1888–1979
Amateur Athletic Union | - 1888: Godshall[B]
- 1889: Stones , O'Brien[A]
- 1890: Rodenbaugh
- 1891: Luce
- 1892: Luce
- 1893: Buchholz
- 1894: Buchholz
- 1895: Thomas
- 1896: Allis
- 1897: Hurlburt
- 1898: Clapp
- 1899: Baxter
- 1900: B. Johnson
- 1901: Dvorak
- 1902: Anderson
- 1903: Dvorak
- 1904: Gardner
- 1905: Heater
- 1906: Samse
- 1907: Cook
- 1908: Halpenny
 , Allen[A] - 1909: Paulding
- 1910: Babcock
- 1911: Cook, Coyle, Bellah[C]
- 1912: Babcock
- 1913: Wagoner
- 1914: Curtis
- 1915: Bellah
- 1916: Landers
- 1917: Knourek
- 1918: Buck
- 1919: Foss
- 1920: Foss[D]
- 1921: Knourek
- 1922: Knourek
- 1923: Myers
- 1924: Myers
- 1925: Smith
- 1926: Harrington
- 1927: Barnes
- 1928: Barnes[D]
- 1929: Sturdy
- 1930: Sturdy
- 1931: Wool
- 1932: Graber[D]
- 1933: Brown, Gordy[C]
- 1934: Brown, Graber, Thompson[C]
- 1935: Meadows, Sefton[C]
- 1936: Varoff
- 1937: Sefton
- 1938: Warmerdam
- 1939: Varoff
- 1940: Warmerdam
- 1941: Warmerdam
- 1942: Warmerdam
- 1943: Warmerdam
- 1944: Warmerdam
- 1945: Morcom, Phelps[C]
- 1946: Moore
- 1947: Morcom
- 1948: Morcom, Richards[C]
- 1949: Richards
- 1950: Richards
- 1951: Richards
- 1952: Richards, Laz[C]
- 1953: Laz, Mattos[C]
- 1954: Richards
- 1955: Richards
- 1956: Richards
- 1957: Richards
- 1958: Morris
- 1959: Bragg
- 1960: Dooley
- 1961: Morris
- 1962: Morris
- 1963: Sternberg
- 1964: Hansen
- 1965: Pennel
- 1966: Seagren
- 1967: Wilson
- 1968: Railsback
- 1969: Seagren
- 1970: Seagren
- 1971: J. Johnson
- 1972: Roberts
- 1973: Cotton
- 1974: Roberts
- 1975: Baird
 , Porter[A] - 1976: Bell
- 1977: Tully
- 1978: Ripley
- 1979: Tully
|
|---|
1980–1992
The Athletics Congress | - 1980: Hintnaus
- 1981: Olson
- 1982: Ripley, Olson[C]
- 1983: Buckingham
- 1984: Bell
- 1985: Dial
- 1986: Tully
- 1987: Dial
- 1988: Tarpenning
- 1989: Tarpenning
- 1990: Bell
- 1991: Bright
- 1992: Bright[D]
|
|---|
od 1993
Mistrzostwa USA | |
|---|
- ↑ a b c d Najlepszy Amerykanin w biegu finałowym, w mistrzostwach występowali też zawodnicy z innych krajów
- ↑ a b W 1888 odbyły się mistrzostwa NAAAA i AAU
- ↑ a b c d e f g h i Zawodnicy zremisowali
- ↑ a b c d e f g h i j k Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
- ↑ Zawody przeniesiono na kolejny rok z powodu pandemii COVID-19
- ISNI: 0000000459716257
- VIAF: 1543147605342957760004
- BnF: 170713328
- WorldCat: viaf-1543147605342957760004
Identyfikatory zewnętrzne:
