LWD Żak

Dane podstawowe

Państwo

Polska

Producent

LWD

Konstruktor

Tadeusz Sołtyk

Typ

samolot szkolno-treningowy

Konstrukcja

mieszana, dolnopłat

Załoga

Historia

Data oblotu

23 marca 1947

Lata produkcji

1947–1948

Wycofanie ze służby

1955

Dane techniczne

Napęd

1× Walter Mikron III, czterocylindrowy
silnik rzędowy chłodzony powietrzem

Moc

48 kW (65 KM)

Wymiary

Rozpiętość

11,80 m

Długość

7,60 m

Wysokość

1,95 m

Powierzchnia nośna

16,83 m²

Masa

Własna

400 kg

Startowa

620 kg

Osiągi

Prędkość maks.

141 km/h

Prędkość wznoszenia

2,7 m/s

Pułap

3500 m

Zasięg

400 km

Dane operacyjne

Liczba miejsc

Użytkownicy

Polska (Aeroklub Polski)

Multimedia w Wikimedia Commons

LWD Żak – samolot dla aeroklubów opracowano w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych (LWD), w zespole pod kierownictwem inż. Tadeusza Sołtyka w roku 1946. Żak (o numerach SP-AAC) został oblatany 23 marca 1947 roku. Zainstalowano w nim czeski silnik Walter Mikron III.

Dalszą konstrukcją rozwojową to: Żak-2 z silnikiem Continental A-65, którego homologacja została przeprowadzona w Głównym Instytucie Lotnictwa w Dziale Wytrzymałościowo-Konstrukcyjnym, któremu podlegał Dział Badań w Locie (TL), pod kierownictwem szefa Działu W-K inż. Tadeusza Chylińskiego. Homologację przeprowadzono od na zlecenie Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w dniach od 8 października 1951 do 14 listopada 1951 r. na lotnisku Okęcie. Loty były wykonywane przez pilotów Andrzeja Abłamowicza, Wiktora Pełkę i Jerzego Szrejbowskiego na samolocie Żak-2 (SP-AAE), nr fabr. 0,5, rok prod. 1947, silnik Continental Nr 1422228, śmigło LWD. Na podstawie tej homologacji GIL wydał orzeczenie stwierdzające, że kontrola obliczeń i prób w locie samolotu Żak-2 wyprodukowanego przez L.W.D. w Łodzi spełnia wymagania wytrzymałościowe i sprawnościowe i po wykonaniu niezbędnych przeróbek nadaje się do użytkowania jako samolot szkoleniowy i turystyczny do lotów dziennych.

Zakres użytkowania określały warunki:

załoga-2 osoby, paliwo-58 l, dopuszczalny ciężar w locie( ± 2%)-620 kg, współczynnik przeciążenia dopuszczalnego przy wyrwaniu w locie nurkowym-5.
dozwolone lądowanie dzienne na złych lotniskach.

Następną konstrukcją rozwojową był Żak-3 wyposażony w silnik Walter Mikron.

Produkcja samolotów został zakończona w 1948 roku. Samoloty LWD Żak-3 były eksploatowane w aeroklubach do 1955 roku.

Egzemplarz samolotu LWD Żak-3 o numerach SP-AAX znajduje się w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie^[1].

Bibliografia

Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo.Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2017, s. 852. ISBN 978-83-7339-166-6 oraz Tom 2 ISBN 978-83-7339-167-3