Księstwo Jülich : Hrabiowie Jülich, Hrabiowie Jülich-Heimbach, Książęta Jülich-Heimbach, Książęta Jülich-Kleve-Mark-Berg-Ravensberg Wikipedia, wolna encyklopedia

Księstwo Jülich

Księstwo Jülich (niem. Herzogtum Jülich, hol. Hertogdom Gulik) było państwem wchodzącym w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego i leżało na obszarach dzisiejszych Niemiec (część Nadrenii Północnej-Westfalii) i Holandii (część Limburgii). Jego terytorium rozciągało się po obu stronach Renu, wokół swej stolicy Jülich.

Hrabstwo Jülich (Grafschaft Jülich) wspomniane zostało po raz pierwszy w XI wieku. W XIV wieku hrabstwo stało się księstwem. Historia tego państewka niemieckiego ściśle związana jest z jego sąsiadami: księstwem Kleve, księstwem Bergu, księstwem Geldrii i hrabstwem Mark. W 1423 Jülich i Berg połączyły się. W 1521 Jülich, Berg, Kleve i Mark uformowały Zjednoczone Księstwa Jülich-Kleve-Berg.

Gdy w 1609 zmarł bezpotomnie ostatni książę Jülich-Kleve-Berg doszło do wojny o następstwo tronu. wojnę zakończył zawarty 12 listopada 1614 pokój w Xanten, który położył kres istnieniu tego połączonego państwa. Palatynat Neuburski otrzymał Jülich i Berg, a Brandenburgia – Kleve i Mark. Gdy w 1742 zmarł ostatni władca Palatynatu Neuburskiego, Jülich i Berg odziedziczył książę Palatynatu-Salzbach Karol Teodor (który od 1777 był jednocześnie księciem Bawarii).

W 1794 księstwo Jülich znalazło się pod okupacją francuską. W 1815, po klęsce Napoleona, księstwo weszło w skład pruskiej prowincji Jülich-Kleve-Berg (od 1822 Nadrenia). Jedynie miasta Sittard i Tegelen (od 2001 część miasta Venlo) weszły w skład Holandii.